Candide
VoltaireCandide Gönderileri
Candide kitaplarını, Candide sözleri ve alıntılarını, Candide yazarlarını, Candide yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her tarafta zayıflar önlerinde yere yüz sürdükleri güçlülerden nefret eder, kuvvetliler de onlara yünü ve eti satılan mallar gibi davranırlar... Huzur içinde yaşar gibi gözüken, içlerinde güzel sanatların geliştiği kentlerde, kuşatılmış bir kentin uğradığı felaketten çok, kaygı ve tasa kemirir insanları. Kişisel kederler, genel üzüntülerden daha çok merhametsizdir.
Her zaman yere çalmak istediğimiz bir yükü mütemadiyen taşımaya çalışmaktan, varlığımızdan dehşet duyduğumuz halde ona bağlı kalmaktan, hasılı bizi kemiren yılanı kalbimizi yiyinceye kadar okşamaktan daha budalaca bir şey olur mu?
Yaşamaya duyduğumuz bu garip saplantımız belki de karakteristik özelliklerimizin en ölümcülü;çünkü aslında ne zaman istesek bırakabileceğimiz bir yükü sürekli taşımak kadar saçma bir şey var mı?Varlıktan bu denli korkup yine aynı varlığa bu denli tutunmak saçma değil mi?Kısacası bizi içten içe tüketen yılanı kalbimizi yiyene kadar okşamak anlamsız değil mi?
Sayfa 48Kitabı okuyor
İnsanların biraz olsun doğayı bozmuş olmaları gerek. Kurt olarak doğmadılar ama kurt oldular. Tanrı onlara ne 24'lük top ne de süngü verdi oysa onlar öldürmek için top ve süngü yaptılar.
"Fas'a vardığımızda, ülke kan gölüne dönmüştü. İmparator Muley İsmail'in elli oğlunun her birinin ayrı yandaşları vardı; bu da elli iç savaş demekti. Siyahların siyahlara, siyahların sarılara, sarıların sarılara ve melezlerin melezlere karşı savaşları... Kısacası tüm imparatorluk birbirini katlediyordu.
...
Faslılardan biri annemi sağ kolundan tuttu, korsanın yardımcısıysa sol kolundan; Faslı asker bir bacağından, korsanlardan biri de öteki bacağından tutuyordu. Bir anda tüm kadınları dört yanlarından çekiştirmeye başladılar. Korsanım beni arkasına sakladı; kılıcını çekip ona karşı gelen kim varsa öldürüyordu. Sonunda annem de dahil tüm İtalyan kadınlarının, onlara sahip olmak için savaşan canavarlar tarafından parçalandığını gördüm. Esirler, saldıranlar, askerler, denizciler, siyahlar, sarılar, beyazlar, melezler ve korsanların kaptanı dahil herkes öldü, ben de bir ölü yığınının üzerinde yarı ölmüş vaziyette kalakaldım. Böylesine dar bir alanda böyle şeyler yaşanıyordu, fakat yine de bu adamlar Muhammed'in emrettiği beş vakit namazı asla kaçırmazlardı."
Sayfa 40
"...ve her bir yolcuyu kendi hikayesini anlatmaya teşvik edin. eğer hayatını sık sık lanetlemeyen, kendi kendine sık sık insanların en bedbahtı olduğunu söylemeyen tek bir tane bulursanız da beni baş aşağı denize atıverin."
"yüz defa kendimi öldürmek istedim ama hayatı hala seviyordum. bu gülünç zaaf belki de en uğursuz eğilimlerimizden biridir; zira her an fırlatıp atmak istediğiniz bir yükü sürekli taşımaya devam etmeyi istemekten daha ahmakça ne olabilir ki? kendi varlığından nefret etmek ve varlığına tutunmaktan? bizi yalayıp yutan yılanı kalbimizi yiyip bitirene kadar okşamaktan?"
"Burası mümkün olan dünyaların en iyisiyse,
diğerleri nasıldır"?
Düşüncelerinize katılmıyorum ama onu ifade edebilme hakkınızı ölümüne savunurum.
“Ah!” Dedi Candide, “İyimserlik,aslında her şey kötüyken,her şeyin iyi olduğuna inanma deliliğidir.”
“Birtakım özel durumlara ait talihsizlikler genele yayılan iyiliğe sebep olur,o sebeple ne kadar çok küçük felaket olursa,genelde o kadar iyi olur.”