Herkese merhaba.? Ahmed arif'in Cemal süreya'ya 1966-1970 yılları arası gönderdiği özel mektuplardan olușan " Cemal süreya'ya mektuplar" ı okudum.
Kitapta ahmed erif'in Cemal süreya'ya olan kırgınlıklarını, sitemlerini ve elbette tüm bunların ötesinde olan dostluklarının ne kadar samimi olduğunu içeren mektuplar yer alıyor. Ahmed arif'in "Cemo Baboș, Cemo Kurban" diye seslenerek bașladığı mektupları okumak oldukca keyifliydi.
Tüm okurlara 115 sayfadan olușan bu samimi kitabı elbette tavsiye ediyorum.
Kitaptan alıntılar:
"Bunca acı, bunca zulüm, bunca yoksunluktan sonra, öncelik ve titizlikle gözeteceğim tek șey, ölürken de namuslu ve temiz kalmaktır.
Bunu da bana çok görme Cemal'im..."
"Malum ben öyle derin aydın değilim.
İlkelim! Ama asla onursuzluğa yönelmeyecek,
halkını ve hele misyonunu asla unutmayacak bir ilkel!..."
