"Bu genç yaşta nedir bu hırs, anlamıyorum. Hayat bu kadar güzelken, sevmek-sevilmek varken."
Bir arkadaşımın Mustafa Kutlu'nun en sevdiğim kitabı Chef demesi üzerine almıştım ama üzülerek söylüyorum ki çok sevmedim kitabı. Ben genelde iki şekilde okurum kitapları; ufkumu açıp bilgi versin diye, ya da bana zevk veren konularda olsun eğlendirsin diye. Bu kitapta ikisinide bulamadım. Aslında okurken aktı gitti, çok hızlı okunuyor, yazarın dili akıcı. Ama ne bana bir şey kattı, ne de eğlendirdi.
Konusuna gelecek olursak; bir ailenin aile olamama hikâyesi anlatılmış. Aynı evde ama birbirinden ayrı dünyalarda yaşayan üç insan. Baba Hüseyin Hüsnü Şen, düzgün bir adamken bir anda kendini meyhanelerde bulan, her gün istisnasız oraya giden birisi.
Anne Arzu, tüm hayatı eviyle ilgilenmek olan, sonraları üst komşusunun onu etkilemesiyle farklı hayaller içine giren kadın. Ve böyle bir ailede var olmaya çalışan Özgür. Özgür aileden baya kopuk, kafayı ticaret yapmakla, para ile bozmuş bir insan. Kısaca her birinin ağzından ayrı ayrı anlatılmış 3 bölümden oluşuyordu. Kitabı sevmeme nedenim içinde onaylamadığım bir çok olayın bir arada oluşuydu belkide. İçki, paragözlülük ve aşırıya kaçan bir tutku..
Mustafa Kutlu'nun bana hitap etmediğini anladım. Yazarı yeniden okuyup şans verir miyim emin değilim. Bunuda zaman gösterecek..
"Her zamanki tartışmalarımızdan biriydi.
Yağmur çiseleyemeye başladı.
Sustuk.
Ailenin üç ferdi.
Üçü de kendi dünyasına daldı.
Böyle böyle kopuyorduk birbirimizden.
Üç insan üç ayrı istikamete doğru yürümeye başlamıştı."
Mustafa Kutlu olunca bir miktar daha kendimi zorladım diyebilirimkitabı sevmek için yazarın ustalığı sayesinde neredeyse sıkıcı olabilecek bir hikayeyi hiç anlayamadan bitiriveriyorsunuz.
Kesinlikle alın okuyun diyeceğim bir kitap olmadı benim için ama elinizde varsa okunabileceklerden.
