İmam Şibli ya da Ebu Bekr-i Şibli (d. M. 861 / H. 247, Bağdat, Samarra; ö. M. 945 / H. 334), adı Câfer, babasının adı Yunus'tur. Künyesi Ebu Bekr'dir.
İslam Alimi olarak bilinen Ebü Bekr-i Şibli'nin adının Cafer, baba adının ise Yunus olduğu söylenir. Orijinali Arapça olan birçok tercüme eserde Samarra'da doğduğu ve Bağdat'a yerleştiği anlatılır. Tarihte adına çok sık rastlanan Cüneyd Bağdadi'nin talebesi olduğu şeklinde kayıtlara rastlanır. Yine birçok kaynakta Maliki mezhebinin fıkıh alimlerinden olduğu şeklide bilgilere ulaşılmıştır. Maliki Ehl-i Sünnet mezhebinin kurucusu Mâlik bin Enes'in eseri olan El Muvatta'yı tamamen ezbere bildiği şeklinde ifadelere rastlanır. Ebu Bekr-i Şibli 'nin vefatı da 945 (H.334) yılında Bağdat'ta talebelerinin yanında olduğu bilgileri günümüze kadar ulaştı.
Cinlerin Esrarı, İmam-ı Şibli'nin en ünlü eseri. Arapça orijinali 880 yılında yazıldı. Mısır, Kahire İskenderiye Kütüphanesi'nde bulunan el yazması kitabın mikrofilmleri, araştırmacı Muhammed Ferşad tarafından çekilerek Tercüme edildi, Kitabın tercüme edilmiş ilk Türkçe baskısı 1979 yılında İstanbul'da yayınlandı. İmam-ı Şibli, Cinlerin Esrarı isimli orijinali Arapça olan kitabında "Müslüman ve gayri müslim cinler, cinlerden korunmak için neler yapmalı, cinlerin tehlikeleri, zararsız cinler, cinlerle evlenmek mümkün mü" gibi parapsikolojik olayları yazdı.
