Okuduğum ilk Şiir kitabı ve büyük bir hayal kırıklığı içerisindeyim . Içinde bulunan şiirlerin büyük çoğunluğunu hiç beğenmedim . Sürekli olarak birbirini tekrarlayan şiirlerden oluşuyordu. Şu an bu incelemeyi yazmak bile içimden gelmiyor . Örneğin bir şiiri okuyorsunuz içerisinde gizemli bir hava varmış diyorsunuz fakat sonrasında pat diye gayet anlaşılabilir dizelerle devam ediyor , Nedamet , hatıra , çocuk , dağ ... Gibi birden fazla kelime şiirlerde bolca bulunuyor . Anlam dolu dizeler beklemiştim fakat hiç de öyle olmadı. Bazı şiirler , şiir denemesi yapılırken yazılan şiirler gibiydi . Ne üslup ne içerik beni kendine çekmedi . Belki de okuduğum ilk şiir kitabındandır diye düşündüm ama hayır . Öyle değil . Bildiğim anlam dolu , insana yön veren şiirler var ve bu kitapta bu tarz şiirleri bulmak samanlıkta iğne aramak gibi .
Güzel yanları az da olsa var . Şiirlerinde yalnızlığı , yetişkin insanlardan kaçıp çocuklarla oynamayı , onlar gibi olmak istediğini , bir şiirinde kendine ihtiyar çocuk diyor , bunun dışında çeşitli betimlemeler yapıyor Yazar . Bir daha kitabını okuyacağımı zannetmiyorum .Okumasaydım da çok bir şey kaybetmezdim . Ve ilk defa şu cümleyi kuracağım :
Bu kitabı okumanızı tavsiye etmiyorum .
Fazıl Hüsnü Dağlarca
Türk edebiyatının en önemli şairlerinden...
Kitabevi sahibi,
Yayıncı,
Birçok dergide yazan,
Yerli ve yabancı birçok ödül alan,
Kalemiyle üniversitede çocuk edebiyatı dersinde 
Balina İle Mandalina ve 
Yaramaz Sözcükler
