Bir yazar insana “iyi ki Türkçe biliyorum” dedirtir mi? Leyla Erbil dedirtir.
Leyla Erbil’den okuduğum ikinci kitap. Yahu ben bu kadını nasıl daha önce okumadım serzenişlerine “iyi ki Türkçe biliyorum da Leyla Erbil okuyorum” sevinci karıştı.
Bu kitap, aksi mi aksi bir kadının kaleminden, onlarca dilde “ben” nakaratıyla söylenen bir şarkı..Aynalarda kendini göremeyen kadınlar söylüyor şarkıyı..Ve Leyla Erbil, belki
Leyla Erbil ile tanışma kitabım olan Cüce'nin etkisinden kurtulmak bir hayli zor olacak benim için. Öncelikle bir kişi sunuyor bizlere Erbil. Sonra o kişiye hayatı katıyor; o kişi hayata katılamayacak kadar "aitsiz" çünkü. Zenîme karakterimizin adı. Yazarımız onun gerçekten yaşadığını, kendisine rastgele yazı kağıtları verdiğini, onun da
Yıllar boyu en sevdiğim kitap hangisi diye çok düşündüm ama asla kesin bir cevap veremedim. En sevdiğim diyemediğim ama en sevdiğim olmaya en yakın kitap Yüzyıllık Yalnızlık'tı benim için. Ama artık gönül rahatlığıyla en sevdiğim kitap en sevdiğim yazar olan Leyla Erbil'in Cüce kitabı diyebilirim. Leyla Erbil benim için her zaman çok uç bir kadın oldu, ama Cüce'nin bu kadar uç olmasını beklemiyordum. Bir şairin sevdiği kadından fazlası olduğunu defalarca kez gösterdi umarım bir gün herkes bunu anlar. Size tavsiyem ilk kez Leyla Erbil okuyorsanız Cüce'yi okumayın, sizi aşar :)
CüceLeyla Erbil · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2019605 okunma
“Devrik cümlelerin şiirlere yakışır bir stil olduğunu düşünüyorum. Tutup bunu romanda kullanınca Türkçeyi katlediyorlar. Cümlenin başını sonunu birleştirmeye çalışmaktan anlatımı kaçırdım. Konusunu da, neden bu tarz bi kuralsızlıkla yazdığını da hiç anlamadım. Kitabın isminden dolayı farklı beklentiye girdim. Fakat şurdan burdan alakasız şeyler anlatıyor. Kapak ve isim okunsun diye yazılmış,roman okunsun diye değil.”
CüceLeyla Erbil · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2019605 okunma
