Kafka, kitapta okuyucunun elinden hiç tutmuyor. Kendi ağır eleştirel diliyle bir davanın peşine düşüyor. Dava diye adlandırılan şey sadece hukuksal bir davadan ibaret değil. Hayatın her alanında verilen ama sonu gözükmeyen birçok mücadelenin bir yansıması. Bir kafesin içindesin ve neden orada olduğunu bilmiyorsun kitabı okurken. Kafesten kurtulmak için bir yol arıyorsun . Ama yardımcı olmuyor kitaptaki karakterler sana. Özgürlük arayışın kitabın bir bölümünden sonra artık yalancı bir özgürlük arayışına dönüşüyor. Ressam ve rahibin bölümleri birkaç kez okunup üzerinden geçilesi bölümlerdi. K. 'nın kitapta belki de kendini suçlu hissettiği tek kişi olan Bayan Bürstner,son bölümde ortaya çıkıp başkarakterimizin son direnişinide bırakmasını sağlıyor. Kitap sözcüklerin ve cümlelerin ardına gizlenmiş anlamlarla dolu. Ceza papazımızında söylediği gibi "Metin değişmez, görüşler ise insanların umutsuzluklarını ifade etmelerinden ibarettir." Okuduğunuzda sizinde kendi umutsuzluklarınızı kitapta bulacağınızı düşünüyorum..