Bir wattpad kitabı olabilir, uzun ve gereksiz detaylarla dolu olabilir, sayfa sayıcı çok fazla olabilir ama sevdim ben. Günümüz kendine güvenen gençliğini Elif'te, toplumun patojenik tarafı da Emre'de çok güzel hayat bulmuş. Dizi delisi bir ülkeye kitaplar bence anca bu yolla sevdirilir.
Niye tv başından ayrılamıyor bu insanlar ya da 8 kez evlenip 20 kez boşanan insanları; evlilik programı yaparken "toplumun en güvenilir yüzü" seçiyor. Cevap basit, kendinden saydığı için.
Okumak edebi olmak için yapılmaz her zaman. Kalite zamanla olur. Yazar zamanla olgunlaşır, kitap geçtikçe ustalaşır.
Ben ne zaman bir wattpad kitabı okusam kendi gençliğimi yaşıyorum bire bir. Çok sevimli geliyor bana. Alıp gidiveriryor aklımı başımdan. 22 saate bitti bu kitap. Çerez gibiydi, diyet yaparken gömüldüğüm çikolatalı tatlı gibiydi. Güzeldi en nihayetinde.
Ve hatta çok güzel nasihatler vardı içinde. Bolca ahlak vardı, din vardı, namus vardı, aile bağları vardı. Merhamet vardı. Şu aciz kafamla derim ki, muhteşem bir edebi eser olup, bir halıyı 3 sayfada anlatacağına, bu sebepten Nobel alacağına, basit görülsün ama "bana bunlarla gelsin" :D
