Böylelikle, “bilincine vardığımız her şey, kavranıldığı form ne olursa olsun -’ruh’ ve ‘dünya’ veya yaşam ve gerçeklik veya Tarih ve Doğa, veya yasa ve duygu, Kader ve Tanrı, geçmiş ve gelecek veya şu an ve sonsuzluk- bizim için gene de daha derin, nihai bir anlam taşımaya başlar. Tek ve yalnız olan demek, bu kavranılamazın kavranılışının, her şeyin ne olursa olsun simge olarak anlam kazandığı bir tür metafizik olması anlamına gelmelidir.