Her öğlen üç tas yemek götürmem lazım babaanneye. Genellikle hoşaf, pilav, kıymalı patates. Annem sefer tasını yerleştirdiği bir naylon torbayı elime tutuşturup (çok değerli naylonlarını geri getirmemi sıkı sıkıya tembih ederek) beni babaanneye gönderir. Bazen torbaya bir iki elma da atar. Bir tanesi benim hakkım. (...) Her nîvro dive ez se tas xwarin bibim ji pîrika xwe re. Piranî xoşav, birinc, kartolem bigoşt. Diyika min kîsike naylon e ku tasa sefere xistiye, dixe deste min (ji bo ku ez naylonen we ye bi qîmet bi paş ve bînim, hezar carî min temî dike) u min dişîne hinda pîrika min. Carna sevek du sevan ji deveje kîsik. Yek je mafe min e. (...) (Kitabın İçinden)

Yazar: