Kitabın ilk yarısını günde 10-15 sayfa arasında okuyarak tamamladım. Bu tempoda okuduğumda aslında diğer Ahmet Ümit kitaplarından ayrıştığını, okuyucuyu diğerleri gibi olayların içerisine yeterince çekemediğine kanaat getirmiştim. Ancak 3 günlük aralıksız tatilde diğer yarısını tamamlama fırsatım olunca, aslında ilk yarısı için oluşan düşüncelerimin yazara haksızlık olacağına kanaat getirdim. Velhasıl okunası bir kitap…
Biraz da kitap içeriğinden bahsetmek gerekirse… Beni en çok etkileyen, bu konuda evvelden bu yana yaşadıklarımdan öğrendiğim üzere, hayatımızda samimi, güvenilir, ikinci bir gündemi olmayan insanla karşılaşma ihtimalimizin çok düşük olduğuna ilişkin kanaatimi tamamıyla destekleyen bir konusu olmasıdır. Özellikle bu durumun, kişiler hakkında gerçek bir dost olduğu konusunda yanılmamız halinde şahsi hayal kırıklığımız değil de vatanın ikbali ile tüm ülke halklarının olumsuz etkilenmesi söz konusu olduğunda ne kadar vahim sonuçlar doğurduğu açık şekilde anlaşılmaktadır. Bunların da ötesinde yaşadığımız toprakların tarihten bu yana sahte kahramanlar üretme konusunda ne kadar mahir olduğunun bir daha gündeme gelmesi, ikbalde karşılaşacağımız daha nice sahte kahramanların varlığı konusunda bizleri tedirgin etmesi gereken bir durumdur…
Son söz de Ester’e… Kararlı, kendinden emin ve vefalı duruş için…
