Emir Bey'in Kızları (Bir Göçmen Kuştu O 2) Gönderileri
Emir Bey'in Kızları (Bir Göçmen Kuştu O 2) kitaplarını, Emir Bey'in Kızları (Bir Göçmen Kuştu O 2) sözleri ve alıntılarını, Emir Bey'in Kızları (Bir Göçmen Kuştu O 2) yazarlarını, Emir Bey'in Kızları (Bir Göçmen Kuştu O 2) yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yaşlılık hayatın inişinde olmaktır.Arkası dönük olarak inek...Bu sebeple,ne muvazene kalır,ne şiir.Ne de doğru dürüst heyecan.Sadece korku vardır.
Sayfa 289
Herşey gördüğümüz gibi zannediyoruz.Değişiklik de gördüğümüz gibi.Oysa ne kadar çok yüzü var insan ilişkilerinin.
Sayfa 196
Sizlerin denize ulaşmanıza dua ederim.Siyaset ırmağı insanı çölde yitirir.
Sayfa 139
İnsanın kendini hazırlamasının sonraki kırgınlığı hafifletme gücü ne kadardır?
Sayfa 81Kitabı yarım bıraktı
İnsanoğlu kaygı duymadan yaşarsa insanlığını nerede taşımış oluyor?
Sayfa 73Kitabı yarım bıraktı
Nice genç kız,ana,çocuk,yaşlı insan,savaşın unu gibi elendiler de rüzgarda savrulup uçtular.
Sayfa 32Kitabı yarım bıraktı
Korku bile sınırda kalmış. Onlar bütün sınırları aşmışlar.
Sayfa 30Kitabı yarım bıraktı
“Bir Göçmen Kuştu O” ile başlayan serüven, “Emir Bey’in Kızları” ile son buluyor. Bu öyle bir seri ki Ayla Kutlu’nun yakın arkadaşları bile karakterleri gerçek kişiler sanıyorlar, dahası yazar da artık onların kurgu olup olmadığını kestiremeyecek noktaya geliyor kendi kaleminden çıkmış olsalar da. Göçmen bir kuş olan Emir, Adil Emir Batubeg oluyor. Göçmenlikten Urfa ağalığına kadar yükseliyor da kanatları hep aşağılarda olan bir adam o. Çünkü yüksekler, dağlar, ormanlar, evi çok uzaklarda kalmış. Urfa’nın sarı sıcağı onun için ayrı bir uçurum oluyor içinde. Bu uçurumun etrafında kız kardeşi, ilk eşi Gülhayat, vurulduğu Nevnihal, sırasıyla Batu, Mahmut, Hüsra ve Leyla adlı çocukları köklerini aşağıya sarkıtan ağaçlara dönüşüyorlar. Her birinin yaprağında ayrı bir yaşam öyküsü, bambaşka anılar var. Bu kitapta en sevdiğim husus, tüm karakterlerin gizlisine ortak olmaktı. Okuyucu, onların birer karakter olduğunu bu kitabın daha en başında unutuyor. Onları seviyor, anlıyor, nefret ediyor ve onlar için gözyaşı döküyor. Evden zorla koparılan bir hayat, yine bir evin gölgesinde son buluyor. İnsanı da mekanı da canlı kalemiyle ve duygu yoğunluğu ile satırlara döken Ayla Kutlu, aynı zamanda tarihî ve siyasi bir tablo da çizerek mükemmel bir etki yaratmasını başarıyor. Böylece zihinlerin bir köşesinde kızıl saçlı ve çilli Leyla, elinden Yunus’u düşürmeyen Gülhayat, soğuk güzelliğiyle Hüsra ve yeri gelince herkesin her şeyi olabilen Nevnihal ile güçsüzlüklerinden güç yaratan Emir Bey yaşamaya devam ediyor. 
Ayla Kutlu 
Emir Bey'in Kızları (Bir Göçmen Kuştu O 2)
Vuruldum mu sana? Hayır, bu kolay bir şey. Hayatımı bağlamak isteği duydum. Bir limandın, canımı kurtaracaktın. Bir güneş, karda yorgan, savaşta at gibi. Bunlar sana bayağı mı geliyor? Benim için değil. Herkesin bulduğu sözlerle anlatırsam seni hafifsemiş olurum gibime geliyor. Aşık olmadım, seni sevdim. Seveceğimi ilk anda anlamıştım.
Sayfa 330 - Emir BatubegKitabı okudu
Can yaşamak için can ister yanında. Daha çok can, tek servettir.
Sayfa 266 - Nevnihal HanımKitabı okudu
Yazmıyor. Sevincini, kederini anlatmıyor. Kırıldığını, kızdığını da. Sanki içindeki hayat sularının hepsi rüzgârlarını yitirmiş.
Sayfa 125Kitabı okudu
Hayat, olaylara ve çevreye bağlı olarak bir dıştan sürüyor, bir de içten.
Sayfa 121Kitabı okudu
“Babalar kızlarını kolay veremezler başka erkeklere. Suçluluk mudur, karılarına yaptıklarından dolayı, kimbilir!”
Kendimizi Allah’ın acımasına bıraktığımız anda içimizde bir küşâyiş başlar. Tuhaf bir hoşnutluk: Istırap çekmenin lezzeti vardır: Güç verir bize, gözü karalığımız böyle başlar.”
“Kaygılanmak tabii, canım. İnsanoğlu kaygı duymadan yaşarsa insanlığını nerede taşımış oluyor?”
“İnsanın kendini hazırlamasının sonraki kırgınlığı hafifletme gücü be kadardır?”
“Dünyada, kim Hüsra’yı ayrılıktan korkutabilir? Mezopotamya yorgun kıtasının tozunu emdi o. At üstünde uçan, hayat karşısında pusan insanlar yetiştirir bu tozlar. Alışık değiller yenilikleri kucaklamaya. Hayatı görünmez bir kumaş olarak dokurlar. O yüzden gelip geçerler de kimseler, onların insanlıklarından haberli olmaz.”
“Nedir geçmişe dönmek? Tarihin hatıraya çevrilmesi mi?”
“Hakikat şu: İhtiyar aklım bir sath-ı mailde dönen tekerlek gibi görünür, aslında avara kasnaktır. Boşlukta yahut yolda kayar. Müessif olan şudur: Bu dönüş de kayış da geriye doğrudur. Yaşlılık hayatın inişinde olmaktır. Arkası dönük olarak inmek… Bu sebeple, ne muvazene kalır, ne şiir. Ne de doğru dürüst bir heyecan. Sadece korku vardır.”
“Her çocuğun hayatın tadına bakmaya, çiçek, meyve, kitap tırtıklamaya hakkı vardır. Veyl bunları yapmayan çocuklara. Veyl bunları çocuğa yasaklayan kâhillere.”