“Bu kitap, mükemmel bir kitap değil. Hele bir sanat eseri hiç değil. Ama samimi bir kitap.”
Erteleme, yazarın okuduğum ilk kitabı. Diline, anlatımına yabancı olduğum için başlarında biraz garipsedim. Önceki kitaplarına atıflar yapıyor, çektiği YouTube videolarından bahsediyordu ama ben kendisini tanımıyor, hakkında hiçbir şey bilmiyordum. Yabancı kalmışım gibi oldu ama kısa sürede ısındım. Kitabın sohbet edası ile yazılmış olması sevdiğim bir şey olsa da, özellikle çocukluğumuzdan gelen sancılarımız hakkında daha ciddi konuşmasını bekledim ilkin. Ancak kitap ilerledikçe, yazar kendisi üzerinden çocukluk sancılarını, bunların ömür boyu süren etkilerini anlattıkça ona çok yakın hissettim kendimi. Kendi deyimiyle doğallık ve şeffaflık birleşince samimi bir sohbet çıkmış ortaya. Herhangi bir konunun uzmanı ile, atıflar yaparak gündelik bir sohbet etmişsiniz gibi rahatlatıcı ve doyurucuydu. Okuyan herkesin fayda bulmasını dilerim.