Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Eylül Yorumları ve İncelemeleri
Eylül yorumları ve incelemelerini, Eylül kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Eylül puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.410 üzerinden
Evvela eski yazarlarımızı okumaktan çok keyif aldığımı dile getirmek isterim. Zira kitabın arka kısmındaki sözlükte 1300 civarı kelimenin açıklaması olduğunu belirteyim. Bu bize neyi gösteriyor peki, ne kadar az kelime ile okuyup yazdığımızı, yaşadığımızı gösteriyor. Bu bakımdan kendimizi fakir addetmemizde bir beis görmüyorum. Bu durumun düşünüş
Türk Edebiyatının ilk psikolojik romanı kabul edilen Eylül, Mehmet Rauf’un Halit Ziya’ya ithaf ettiği ve hatta onunla yaşadığı bir sahne üzerine konusunu şekillendirdiği roman.
Eserde evlilik, aşk, namus, ahlak, ihanet gibi kavramlar temel alınmış ve irdelenmiş. Ruhsal tahlillerin derinliği, içsel çözümlemelerin yoğunluğu, ilk psikolojik roman türü olarak kabul edilmesinin cevabını veriyor biz okurlara.
Necip, Suat ve Süreyya çevresinde gelişiyor olaylar. Bu cümlem bu kitabın bir tahlil romanı olduğu gerçeğini değiştirmemeli pek tabii.
Necip, “Çünkü kadın, çünkü Delila” ifadesiyle kadına bakışının genelleyici tutumunu romanın başlarında ortaya koyan, evlilik karşıtı çünkü doğru kadın olduğuna inanmayan bir bekar.
Süreyya Suat’ın eşi, rahatına düşkün, denizi ve kendini seven bir adam.
Suat, dar çevresinde mutlu bir evliliği olduğuna inanan ancak eşi ile farklılıklarını hissettikçe, Necip ile ruhlarının yakınlaşmasını önceleri farketmeksizin yaşarken kendini ruhsal bir fırtınanın içinde bulan ince ruhlu bir karakter.
Romanda her daim yaşanılan ikilem, hissedilen aşkın yarattığı ümit ve birden gelen ümitsizlik, çaresizlik, pişmanlık okuyucuya çarpıcı bir şekilde veriliyor. Ve biz okuyucu olarak tüm bu iç sıkıntıları, iç çekişleri sorgulamadan, düşünmeden, hissetmeden okuyamıyoruz.
Velhasıl kolay bir okuma değildi ama çok güzel bir okumaydı. Edebiyatımızın çok kıymetli bir eserini okumanın mutluluğu da ayrı.
“Eylül, malum ya, hüzün ve matem ayıdır.”
Eylüllerin bizlere getirdiği tek hüznün yaza veda olmasını dileyerek herkese keyifli okumalar diliyorum.
Evli bir kadına duyulan, karşılık bulunmasına rağmen kavuşma imkanı olmayan, tam ve doğru ifadesi ile imkansız bir aşkın romanı Eylül. Aynı zamanda edebiyatımızdaki ilk psikolojik roman olma özelliğini de taşıyor.
Burada sohbet ettiğimiz okur arkadaşlarımın ve gündelik hayattaki iş arkadaşlarımın genelde yarıda bıraktığı, sev(e)mediği bir eser
Sevmek için bilmeyerek sevmek, sonra farketmek lazımdır...
_spoiler içerir_
Keşke ruhumuzu bir puzzle gibi önümüze serip, ihtiyacımız olan parçaları görebilsek... ama maalesef biz o eksik parçaları ancak karşımıza çıkınca farkediyoruz...
Suat da Necip karşısına çıkıncaya dek bir bütün olduğu zannındaydı...
sevmenin ne olduğunu birbirleriyle öğrenip, yalnızca bu hayatta gerçekten “sevilmiş” olmak kârıyla yine yalnız kaldılar...
yalnız kaldılar ama bence;
Rûhumuzu kanatlandıran hisler arkasında acı birer tat bıraksa da o anda yaşattığı güzellik adına hiç yaşanmamış olmayı dilememize engeldirler...
Neyse, Suat’ın birlikte ölümü Saadet saymış olmasını düşünerek finalin buruk tebessümüyle..
Baskı hakkında da küçük bir dipnot geçmek istiyorum;
Çocukluğumdan bu yana resimli kitap okumamıştım,
Baskıda döneme ait fotoğraflar kullanılmış olması benim için ekstra keyifliydi (:
~iyi okumalar~
“Fakat her şey boş değil mi? Ne olsa, ne yapılsa kış gelmeyecek mi? Ya gelinceye kadar… Hiç mi, hiç mi bir şey yapılamaz? Böyle görerek, anlayarak, bile bile hayat ve saadetten feragate tahammülden başka bir şey mümkün değil mi?”
Eylül, “Psikolojik ilk roman” ünvanına sahip bu eserin ilk basımı 1901 yılında yapılmış. Eserde olaylardan çok karakterlerin ruh halleri betimlenmiş. Ve bir yasak aşk teması işlenmiş. Benim için orijinal baskısını okumak biraz zorlayıcı oldu diyebilirim.
Son söz olarak şu alıntıyı bırakıyorum; “Hiç olmasa beraber ölmek de mi yoktu, hiç olmasa onun için ölmek de mi yoktu?” Ölmese ve çekse bile böyle birkaç saniye-i aşk bütün bir hayata bin kere, yüz bin kere müreccah değil miydi?
sevgili yazılmış şeyler ve diğerleri
Her şey yazılmış gibiydi.
Bana yazacak hiçbir şey kalmamış gibiydi...
Son yağmurlar yağmış, son kuşlar göçmüş, son oyunlar oynanmış gibiydi...
Sevgili günlük...
Sevgili yazılmış şeyler...
Romanlar, şiirler, makaleler, denemeler ve incelemeler...
Sevgi günlük...
Ne diyorlardı?
Türk Edebiyatının İlk Psikolojik Romanı!
Gözü sözelcilerin sınıfında
“İlk romanım, son üstadıma…”
Eylül’ü ayında okumayı tercih ettim. Çoğumuzun bildiği, bilmese de lise yıllarından Türk Edebiyatı dersinden hatırladığı gibi Türk Edebiyatının ilk psikolojik romanı. Eserin ithafı Halit Ziya Uşaklıgil’e yapılmıştır. Mehmet Rauf’un “ilk romanım, son üstadıma” ifadesiyle kastettiği Uşaklıgil’dir.
Eylül, beklentimin aksine beni oldukça yoran bir kitap oldu. Şunu söyleyebilirim ki kitap çok ağır ilerliyor. Bu, yazarın kullandığı dil ve üsluptan kaynaklı. Eseri orijinal metinden okuyanlar görecektir ki oldukça sanatlı ağır bir dille yazılmış, tam olarak döneminin dil ve sanat özelliklerini taşıyan bir Tanzimat dönemi eseridir.
Üslubunun aksine konusu oldukça sürükleyici ve akıcı ilerliyor. Eser bir aşk üçgeninden oluşuyor. Çetrefilli bir aşk hikayesi Süreyya, Suat ve Necip üzerinden, kahramanların derinlemesine psikolojik analizleri yapılarak okuyucuya sunulmuş. Aslında kitabı okurken bir roman değil de Necip ve Suat’ın günlüklerini okuyormuş gibi hissettim. Sevdaları, hüzünleri, pişmanlıkları, korkuları en ince ayrıntısına kadar verilmiş.
Net bir vurgu yapılmamış olsa da eserin dikkati çeken bir yönü de Süreyya ve Suat üzerinden taşra - kent çatışmasının verilmiş olması. Suat ve Süreyya’nın taşra hayatının havasından, suyundan, tüm monotonluğundan bunalıp denize nazır bir yalıya taşınması, aşk üçgenindeki olaylar zincirinin başlangıcı olur.
Muhtevası itibariyle oldukça akıcı, üslubu itibariyle oldukça yorucu bir kitap.
376 syf.
8/10 puan verdi
Kitapta bir olay akışından çok karakterlerin duyguları anlatılıyor. Zaten psikolojik bir roman olduğu için duygulara yoğunluk verilmiş. Suad ve Necib'in imkansız aşkları konu edinilmiş. En başından itibaren sizi içine alan bir roman. Kitabın ortasına geldiğinizde biraz sıkılabilirsiniz ama olaylar hızlandığı için sonunu merakla bekliyorsunuz. Türk edebiyatı için önemli bir roman olan Eylül'ü kesinlikle tavsiye ederim.
Eylül ; süslü cümleler uzun uzun olay örgüleriyle dolu bir kitap. Karakterlerin aklından geçen , yapmak isteyip yapamadığı ya da söylemek de söyleyemediği onca şeyi o kadar güzel ve gerçekçi anlatmış ki... imkansız bir aşkı dönemine nazaran çok etkileyici ve çok cesurca anlatmış. Nasıl anlıycam nasıl bitiricem derken kendimi son sayfada buldum :))
O kadar çok beğendim ki nereden başlasam bilemiyorum :) Öncelikle benim gibi ruh analizlerini , içsel konuşmaları sevenler için bulunmaz bir kitap . Çok çok yoğun bir iç dünya tasviri var . Zaten adı üstünde psikolojik bir roman . Karakterler en ufak harekete , söze hatta sessizliğe binbir anlam yükleyip içlerinde binbir duygu yaşıyorlar . Ama karakterler kitaba o kadar güzel yedirilmiş ki o düşündüklerini , yerlerinde ben olsam aynen böyle düşünürdüm ; onun bu hareketine ben de böyle böyle anlam yüklerdim dedim hep içimden . Yani karakterlerde , düşüncelerinde hiçbir yapaylık yok .Kitap özetinde üç ana karakter etrafında döndüğü söylense de aslında özellikle ortalarından sonra bu sayı ikiye düşüyor : Necip ve Suat . Bu iki karakter üzerinden hayata dair birçok konu veriliyor . Aşk , evlilik , hayal kırıklığı , gelecek endişesi ... Çok fazla mesaj içeren bir kitap olduğunu söyleyebilirim . Bu mesajları da karakterlerin ilişkilerine , doğa olaylarına hatta evin manzarasına bile yüklüyor yazar ve bunu çok doğal bi şekilde yapıyor .
Halit Ziya’nın bu eser hakkındaki benim de katıldığım görüşünü paylaşmak istiyorum :)
“Bence Eylül , tek başına , bir yazarın ismini edebiyat tarihine silinemeyecek şekilde nakşetmek için kafidir.”
( Bu arada kitabı okuduktan sonra Baba Zula- bir sana bir de bana şarkısını dinlemenizi öneririm :) )
Türk edebiyatında ilk psikolojik roman olması hasebiyle okudum. Ilk 200 sayfasına kadar nasıl geldiğimi anlamadım fakat kalan kısmını okumakta zorlandığımı farkettim.
Teması yasak aşk olan kitapta aşıkların birbirine olan duyguları ustaca ele alınmıştır. Kişilerin ruh durumları fazla teferruatlı anlatıldığından yer yer sıkıcı gelebilir.
**Spoiler içerir**
Mutlu bir evlilikleri olan çiftin konakta ailesi ile sakin bir hayat sürüyorlardı. Fakat yaşadıkları yeri ve aile fertlerini pek sevdikleri söylenemez. Suat hanım kocasına çok bağlı, itaatkar, sadık, ağırbaşlı ve namuslu birisidir. Kocası Süreyya bey ise biraz zevklerine düşkün, rahat düz birisidir. Necip de gururlu, sanatla ilgili bir beyefendidir. Çiftin hayali yalıda yaşamaktır. Fakat bunun için paraları yoktur. Suat, Süreyya'ya yalı için gerekli parayı babasından alıp vermiştir. Ve bir yalı kiraladılar ve olaylar ceryan etmeye başladı. Necip aile dostları olduğu için sürekli gidip gelmektedir. Bu aralarda Necip, Suat'ın temiz ruhuna bağlanır. Necip, aşkını içinde yaşarken hastalanır ve sayıklarken Suat anlar ve onun böylesine temiz sevmesine, saygısına bağlanır...
EYÜL MEHMET RAUF
EYLÜL
Eylül romanı Mehmet Rauf tarafından servet-i fünun döneminde kaleme alınmış ve servet-i fünun dergisinde tefrika şeklinde yayınlanmış bir eserdir. Bunun yanısıra edebiyatımızda ilk psikolojik roman örneği olarak yer edinmiştir.
Uzun betimlemeler ve psikolojik çözümlemeler zaman zaman kitabın okunmasını yavaşlatsada edebiyatımızın
268 syf.
·
Puan vermedi
“Eylül, malum ya, hüzün ve matem ayıdır… İçine birkaç günlük kış hücumundan acı düştüğü için, o güzel havaların, devamlı yazın artık nasıl geçmiş, sadece bir mazi olmuş olduğunu hissettiren bir hüzün ve hasret ayı…”
Romanımızın kadın karakteri Suat, Necip’le imkânsız bir aşk yaşadığı hayatının bu devresini Eylül ayına benzetiyor. Eylül ayı yazdan
Kitabın yazım tekniğine lafım yok. Bana göre Mehmet Rauf'un teknik bakımdan başarılı tek eseri. İçerik ise bana göre oldukça sıkıcıydı. Suad ve Necip'in aşk olarak adlandırdıkları bu duyguya güzelleme yapmak saçma geliyor. Yazarın bu aşkı uygun gösterme çabalarını da samimiyetten ve gerçeklikten uzak buldum.
Sonuç olarak teknik bakımdan başarılı, içerik bakımından başarısız bir eser bana göre.