Dostoyevski'nin bende pek az etki bıraktığı kitabı. İlerlemek zaman zaman zor ve sıkıcı oldu. 400 sayfa daha da özetleştirilmiş olsa yeri vardı. Konu genişliği, gereksiz uzatmalar olduğundan bana hitap etmedi. Çok sevmiş olmanın bir işe yaramadığı, masum insanların yalnız bırakıldığı dünyadan haber veriyor kitap. Konu günümüze de hitap ediyor. İkiyüzlülüğü, katı yürekliliği, fakirliği, terk edilmişliği ağırlıklı olarak bir çocuğun penceresinden göreceğiniz melodram. Kitapta en çok Alyoşa ve Katya karakterinden nefret ettiğimi belirteyim. Prens zaten zalimin önde gideni. Nataşa için biraz katı da olsa, kendi düşen ağlamaz diyorum. Bu hikâyede yanan Nelli ve Smith oldu. Allah rahmet eylesin.
