Çün ecel sulh itdürür âhir nizâ'ı kaldurur
Pes nedür dünyâ içün bu kurı gavgâdan murâd
- Avnî (Fatih Sultan Mehmet)
(Mademki ecel, sonunda herkesi birbiri ile barıştırır, çekişmeyi sona erdirir;
O hâlde dünya için bu kuru kavgaya sebep ne?)
'Işk nakdi bir hazinedür aña yokdur zevâl
Mâlik olan 'Avnîyâ bir gence gencûr istemez
[Ey Avnî! Aşk akçası, (aslında) tükenmeyen bir hazinedir. (Ona) sahip olan kişi (artık) hiçbir (gerçek) hazinenin bekçisi olmak istemez.]
Hâsılı çün mezra'-ı dünyânun oldı gam bana
Yıllar ile ağladı hâlüm görüp Âdem bana
Şem' çün gördi gözüm yaşın derûnum ateşin
Bezm-i gamda akıdur gözyaşını her dem bana
- Avnî
(Ben dünya tarlasında gamdan başka bir ürün elde edemediğim için bütün insanlar benim bu halimi görerek yıllar yılı ağlayıp durdu.
Mum, gözümdeki yaşı ve içimdeki ateşi gördüğü için, gam meclisinde gözyaşlarını durmadan benim için akıtmaktadır.)
Fanilik yolunu seçen akıl sahibi kişi, şöhrete gözünü dikmez; çünkü uzlet köşesinde oturmanın güzelliğini idrak eden kişi dillere düşmeyi asla istemez.