Gene doğar güneş, gene batar.
Hemingway bana kalırsa bir nevi bohem bir hayatı işlemiş bu romanında.
Savaş sonrası dönemde insanların bir dala tutunamayışı, kendilerini eğlenceye, içmeye, para harcama merkezli bir yaşantıya kaptırmaları...
Vüs'at O. Bener'den şu alıntı geliyor aklıma, "hiçbir şey ilgime değer görünmüyor. Ne yapsam?"
Romandaki karakterlerin hepsinde aksıyan bir yön var. Bill karakteri biraz daha aklıbaşında. Fakat romanın başkişisi olan Jake karakteri, oldukça derin geldi bana. Çoğunlukla dinleyici konumunda ve duygularını ne çok açık ediyor ne de kendini anlatıyor. Soru sorulmadıkça pek bir şey anlattığı yok. Ama iç dünyasında darmaduman.
Hemingway, genç yaşında yayımlanan bu romanında gerçekten de büyük bir yazar olacağını duyurmuştur bence.
Alt metin okumasını bilen ve seven okurlar, daha çok zevk alacaklardır bu romandan. Yalnızca olaylara odaklanan okurlar, hem pek çok şeyi kaçıracaklar -ki bunlar en önemli noktalardır- hem de pek zevk alamayabileceklerdir. Bu kitap hakkındaki olumsuz eleştirilerin çoğunun yazarının, bu bahsettiğim ikinci okur tipinden olması muhtemeldir.
Olumsuz eleştirileri gözardı edip bi dalın kitaba, ne demek istediğimi anlayacaksınızdır.
