Bu kitap beni kahretti. O kadar ki Charlie'nin başına ne geleceğini aşırı merak etmeme rağmen ara ara mola vermek ve kafamı dağıtmak için başka şeylere odaklanmak zorunda kaldım. Sinirden, üzüntüden başım ağrıdı. Charlie'nin başına gelenler kurgu diye kendimi telkin etmeye çalıştıysam da başarılı olamadım, çünkü biliyorum ki gittiğim eğitim kurumlarında kaynaştırma öğrencilere hem hocalar hem de çoğu öğrenci tarafından 2. sınıf muamelesi yapılıyor ki bunlar diğer öğrencilerle eğitim alabilmeye uygun görülmüş, yeterli IQ'ya sahip bireyler. Bu öğrencilerin kendilerini koruyup kollayan kimseleri olmasa, uyum sağlayacak IQ'ya sahip olmalarına rağmen başlarına daha neler gelirdi hayal etmek dahi istemiyorum.
Charlie'nin yaşadıklarıyla farklı bir seviyede empati kurdum. Bu, yazarın olayları okura başarılı bir şekilde yansıtmasıdan mı, yoksa benim bu olayların bir kısmına hali hazırda tanık olmamdan mı bilemiyorum. Mesela hayatınızda hiç vasat bir öğrenciyken çalışıp tüm arkadaşlarınızı geçmeye başladığınız oldu mu? "Arkadaşlarının başarılı olmasını istersin ama senden başarılı olmalarını istemezsin," diye bir söz vardır, bunun faili değil de mağduru olduysanız kitapla mutlaka özdeşleşeceğiniz bir nokta bulacaksınız.
Bu eseri okuyun, okutun. Hayatınızla ve davranışlarınızla ilgili birçok şeyi sorgulatıyor ve bilinçlendiriyor. Hem okuması keyifli (tabii acı çekmekten haz alıyorsanız) ve akıcı bir kitap, hem de faydalı.
Sağlıklı ve kitapla kalın...
