Fransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850
Karl MarxEn Eski Fransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850 Gönderileri
En Eski Fransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850 kitaplarını, en eski Fransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850 sözleri ve alıntılarını, en eski Fransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850 yazarlarını, en eski Fransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sol yayınları seçme eserler
Bu metin İngilizce dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
Bütün devrimler, şimdiye kadar, belirli bir sınıfın egemenliğinin yerini, bir diğer sınıfın egemenliğinin alması ile sonuçlanmıştır; ama bütün egemen sınıflar, şimdiye kadar baskı altında tutulan halk kitlesine göre, küçük azınlıklar idiler. Böylelikledir ki, egemen azınlık devriliyor, başka bir azınlık onun yerine devlet dümenini eline geçiriyordu ve kamu kurumlarını kendi çıkarlarına göre değiştiriyordu. Ve her seferinde bu azınlık, ekonomik gelişme durumunun iktidara elverişli, yetkili ve yetenekli kıldığı gruptu ve kesinlikle bunun için, yalnızca bunun içindir ki, altüst oluş sırasında, baskı altında tutulan çoğunluk, ya azınlıktan yana bu harekete katılıyordu ya da en azından sessiz sedasız onu kabul
ediyordu.
Mali aristokrasi, yasalan dikte ettiği, devlet yönetimini elinde tuttuğu, bütün kamu kurumlarına kumanda ettiği , basın yoluyla ve eldeki olanaklar aracılığıyla kamuoyuna egemen olduğu için, saraydan cafe Batakhaneye kadar bütün çevrelerde aynı ahlak bozukluğu, aynı hayasız sahtekarlık,
üreterek değil de başkasının elindekini kurnazlıkla elegeçirerek aynı havadan zengin olma düşkünlüğü yineleniyordu.
Fransa'da Şubat devrimi ve sınıf ilişkileri
Fransa'da, Şubat günlerinden sonra devrimin ulusal içeriğini sermayenin· ikincil sömürü tarzıarına karşı savaşıma -köylünün tefeciliğe ve ipoteğe karşı ya da küçük burjuvazinin büyük tüccara, bankere ve fabrikatöre karşı, tek sözcükle, iflasa karşı savaşımına- oranla, daha az sağlayabilecek olan, henüz mali aristokrasiye karşı genel başkaldırmanın içinde gizli olan kısmi bir olgudur. Onun için,
Paris proletaryasının, kendi çıkarlarını, bizzat toplumun devrimci çıkarları olarak isternek yerine, burjuvazinin çıkarlan yanında başanya ulaştırmaya çalışması ve üç renkli bayrağın önünde kızıl bayrağı indirmesi kolaylıkla açıklanabilir
1789 Devrimi, köylüleri feodal yükümlülüklerden kurtarmakla işe başlamışken, 1848 Devrimi, sermayeyi tehlikeye sokmamak ve devlet mekanizmasının işleyişini güven altına
almak için kırsal nüfusa dayatılan bir vergi ile kendini gösteriyordu
Geçici Hükümet, dolaysız dört vergiye ek olarak, frank başına 45 sentlik ek vergi koydu. Hükümet basını, Paris proletaryasını, bu verginin her şeyden önce büyük toprak mülkiyetine, Restorasyonun bağışladığı milyarların sahiplerine dokunacağına inandırmaya çalıştı. Ama, gerçekte, vergi her
şeyden önce orta sınıfı, yani Fransız halkının büyük çoğunluğunu etkiliyordu. Şubat Devriminin faturasını ödemek zorunda kalanlar köylüler oldu; ve karşı-devrim başlıca eratını köylülerden sağladı