Ben varım! Baba, bana bak! Anne, beni gör!
Kendi varlığımızı başkalarının gözünde görebiliriz ancak!
Başlangıçta çocuk için özünü duyumsayabileceği yegâne öteki ebeveyndir. Çocukluğunda insan yerine koyulmayanlar, sevilmeyenler, kendilerini güvende hissetmeyenler büyüdüklerinde sağlıklı bir biçimde ilişkiler kurmakta zorlanırlar. Özellikle okul öncesi dönemdeki çocuklar; görülmek, bilinmek, takdir edilmek, sevilmek ve güvende hissetmek isterler.
Bazen yetişkinlere sıradan gelen nesne, durum ya da olaylar; çocukları büyüler. Tekrar tekrar gösterirler. Bak nasıl zıplıyorum, bak nasıl takla atıyorum! Bak köpek, bak miyav... Söz konusu şeyi defalarca görmüş olan ebeveyn, büyük olasılıkla çocuğun heyecanına kayıtsız kalır. Hâlbuki gösterdiği şey, mutfaktaki dev mor bir gergedan kadar hayret vericidir onun için. Sizin ancak mor bir gergedan gördüğünüzde hissedeceğiniz hayret duygusunu hissetmektedir. Lütfen ne kadar yorgun olursanız olun, ne çok işiniz olursa olsun onu ciddiye alın yoksa kendi varlığını hissedemeyecektir.
Mor Gergedan'a, zekice yaratılmış önemli bir simge olarak bakmayı yeğliyorum. Bu kitap çocuklardan fazla ebeveynler için bence...
En derin duyguları dahi başarılı bir şekilde hissettiren usta çizimler, renklerin harmonisi, eğlenceli içerik ve doğru sözcük seçimleri... Doğrusu bu kitabı çok beğendim.
#gergedanlarkrepyemez
