Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu
Şermin YaşarEn Eski Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu Gönderileri
En Eski Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu kitaplarını, en eski Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu sözleri ve alıntılarını, en eski Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu yazarlarını, en eski Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
O gelince dudaklarım ister istemez titriyor, ağzım suratımın ortasına çarşamba pazarı gibi yayılıyordu
Sayfa 14 - Doğan Kitap
Hayat ne biriktirir bizim için?
Kırık dökük aşklar, yaşanmamışlıklar, olmamışlıklar, bir çocukluk anısına teğellenmiş hüzünler, aşkın sonsuz bekleyişleri, ayrılıklar, kentler, köyler, yollar, rüzgârlar, gündoğumları.. Hayat bizim için saklamaya hazır olduklarımızı, bize yakışanları, ihtiyacımız olanları ve bizi büyütecekleri, bizi biz edecekleri biriktirir...
Acıyı çekerken çekiyorsun, anlatırken gözyaşların senden önce konuşuyor. Yıllar içinde alışıyorsun, her geçen gün daha çok alışıyorsun. Bir zaman sonra başkasının hikâyesi gibi anlatmaya başlıyorsun, sanki sen yaşamamışsın, sanki sen çekmemişsin gibi.
Fakirlik öyle bir renk ki, hangi rengin üstüne giysen, karşıdan sırıtıyor.
Sayfa 108 - Doğan Kitap
Bazen yanından geçiyor insan yazgısının, bazen elinden tutuyor ama bunun kaderi olduğunu anlamıyor. Tam yakalayacak gibi oluyor ama uçup gidiyor. Sonra bir gün, hiç hesapta yokken, hiç beklemezken, başka âlemlerdeki seyrini tamamlıyor senin olan şey, çıkıp gelip ve seni buluyor.
"Sen mi geldin?"
"Bilmem ki anne ben mi geldim?"
Sayfa 130 - Doğan Kitap
Her sabah yeniden doğup, her akşam yeniden ölen evladı için çok gözyaşı döktü annem. Açıkça söylemem gerekirse, resmen anamı ağlattın bir tanem.
Doğduğumda bir paslı iğne tutuşturmuşlar elime. Al demişler, bununla kendi kaderini işle. Batmıyor, yürümüyor, ellerimi deliyor, parmaklarımı kanatıyor. Tutup dişlerimle çekmeyi deniyorum bazen, dilimin ucuna paslı bir tat yapışıyor. Gergef gümüş, kumaş ipek ya iğne paslı olunca pek bir kıymeti olmuyor.
Ali Rıza öğretmen başını otobüsün camına yasladığında Hacılar'ı da, verdiği emeği de,çoçuklardan aldığı cevapları da unuttu.Aklını dolduran tek şey ; nasibinin seni bir gün mutlaka bulduğuydu.Her şey insana yazılıyor diye düşündü ; ama bazen ulaşmıyor.Bilmediğimiz nedenlerle dolaşıp duruyor hayatın içinde.Bazen yanından geçiyor insan yazgısının, bazen elinden tutuyor ama bunun kaderi olduğunu anlamıyor.Tam yakalayacak gibi oluyor ama uçup gidiyor.Sonra bir gün, giç hesapta yokken,hiç beklenmezken, başka alemlerdeki seyrini tamamlıyor senin olan şey, çıkıp geliyor ve seni buluyor.Ömer'in saati gibi...
Ali Rıza öğretmen, biliyordu ki günlerce başka kollarda gezen saat Ömer'indi...
