Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Görünmez

Andrea Cremer

Görünmez Sözleri ve Alıntıları

Görünmez sözleri ve alıntılarını, Görünmez kitap alıntılarını, Görünmez en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zaman anlamını yitirmiş gibiydi; daha önce aklıma bile gelmeyen olasılık ve sorunlarla dolu dünyada gaddar bir imleçti.
Sayfa 159
Birinin hayal gücünde kapana kısılmıştım. Birinin rüyasında. Ve o kişi uyanmak üzereydi.
Sayfa 29
Reklam
Bir sorunla yaşayabilmenin tek yolu onu sürekli düşünmemekti. Ve ben şimdi onu sürekli düşünüyordum.
Sayfa 33
Hayatı beklemeye alınmış ve yapış yapış, ağır yaz sıcağının arasından beni hayatın normal düzenine geri sokacak sonbahara doğru güçlükle ilerleyen tek kişi olduğum için kızıyordum.
Sayfa 62
Hayati beklemeye alınmış ve yapış yapış, ağır yaz sıcağının arasından beni hayatın normal düzenine geri sokacak sonbahara doğru güçlükle ilerleyen tek kişi olduğum için kızıyordum.
Sayfa 62 - Pegasus yayınlarıKitabı okudu
Bazı insanlara daha adil bir yaşam sunulur. Ama diğerleri... onlar dünyanın adaletsizliğinin yükünü taşırlar.
Sayfa 129 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
Reklam
Sevgi neydi? Sevgi emekti.
Beni sevdiğini biliyordum. Ama sevginin emek istediğini de biliyordum. Çok, çok fazla emek.
Sayfa 137 - Pegasus yayınlarıKitabı okudu
+1
"...kitapları insanlara tercih ediyor.”
Sayfa 70 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
Asıl yetenek de bu aslında. Ne gördüğünü bilmek.
Reklam
Her şeyi vermeye hazır olup da yeterli olmadığını bilmek dünyanın en korkunç duygusuydu.
Stephen'ın yanağına dokunup gök mavisi gözlerine baktım . O da bana bakıyordu. O da benim yanağıma dokundu. Sıcacık parmaklarını tenimde hissediyordum. Birbirimizi görüyorduk ve bu yeterliydi. Bugünlük .....
Nasıl olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Annem hastaneye normal, görünür bir bebek bekleyerek mi gitmişti?Yoksa lanete inanıyor, neler olacağını biliyordu da beni gizlice mi doğurmuştu?Benim için bile oldukça tuhaf bir durumdu.Görünmez bir bebek dünyaya gelmişti.Doktorun beni annem görsün diye kaldırdığı ama görülecek hiçbir şeyin olmadığı o ilk an nasıldı acaba?Sadece hissedilebiliyordum.Bana bunu hiç anlatmadı. Bir lanet olduğunu ağzından kaçırmıştı;uzun zaman önce babamla tartışırken öfkeyle söylemişti,duymamı amaçlamamıştı.Ama tek bildiğim buydu.Nedeni yoktu.Nasılı yoktu. Sadece ne olduğu ortadaydı ve bu benim hayatimdi. Görünmezlik. Ben görünmezdim.
Lanetim, cezam sona ermişti. Sakin kalmaya çalıştım. Hislerimi tarif edebilmemin imkânı yoktu. Belki bir daha hiç görmeyeceğim bir yabana olsaydı ona neler olduğunu anlatma özgürlüğü hissedebilirdim. Ama bu kız artık benimle aynı koridorda yaşıyordu. Normal davranmalıydım. Tabii benim hayatımın normalini değil, diğer herkeste gözlemlediğim normali kastediyordum. İşte bu, diye düşündüm. Bunu yapabilirim. Lanet halktı. Görünüyorum..
Sakin kalıp Stephen'a odaklanmaya zorladım kendimi. Başta onu her zaman gördüğüm şekliyle oradaydı. Biraz daha geri çekilip ona olan hislerimi,görmem gereken büyüden ayırmaya çalıştım. Lanet ağır ağır kıpırdıyor,üzerinde sürünüyordu. Çığlığımı bastırdım. Bunlar iplik değil,dokunaçlardı. Kalın,kıvranan uzantıları Stephen 'in her yerindeydi . Emicilerinin sanki varlığını çekiyorlarmış gibi vücuduna şılap diye yapışıp serbest kalma sesi dayanılmazdı. Stephen onların arasında hareketsizdi. Lanetinin yuvasında varlığını sürdürüyordu.
57 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.