Lanetim, cezam sona ermişti.
Sakin kalmaya çalıştım. Hislerimi tarif edebilmemin imkânı yoktu. Belki bir daha hiç görmeyeceğim bir yabana olsaydı ona neler olduğunu anlatma özgürlüğü hissedebilirdim. Ama bu kız artık benimle aynı koridorda yaşıyordu.
Normal davranmalıydım. Tabii benim hayatımın normalini değil, diğer herkeste gözlemlediğim normali kastediyordum.
İşte bu, diye düşündüm. Bunu yapabilirim.
Lanet halktı.
Görünüyorum..