Pollyanna,
Sana göre insan
Profiterol yer gibi yaşamalı
Bir çamur deryasının içinde
Küçük beyaz mutluluk topları yakalamalı.
Bense vücuduma şiirler saplıyorum durmadan
Sen de bilirsin ya Allah
Dayanabileceği kadar acı verirmiş insana...
-
Ah Pollyanna,
İçimde sanki hep aynı şarkıyı çalan bir laterna:
Cancağızım basma perdeme bir çiçek de sen olsaydın
Kaçarken yangın merdivenlerine
Keşke grapon kağıtları assaydın
… Çocuk oldum sonra ağladım,
yağmur bile beni ayıpladı.
Söz dedim , söz verdim .
Ruhumu gömdüğüm yer hâlâ belli.
Güneşi özledim,
sonra seni ..
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım ."