K.Marx'ın belki de en açık ve aynı zamanda en zorlama yapıtıdır. Hiçbir şekilde yayınlanma kaygısı olmadan kafasında ki teoriyi pratikte bulamamasının neredeyse gizli itirafıdır.. Ekonomi okuması normalin biraz üzerinde olan biri çok kişinin rahatça görebileceği bir uçurum var. Toplumun değerlerini bireyden soyutlayan bakış açısını "emek" olgusuyla açıklarken bireyin emeğinin hiç bir anlam ifade etmediğini görmek mümkün. İngiltere kapitalizminin açıklarını keşfettiğini düşünerek yazdığı bu eserinde yanlışlarını sanki itiraf edemediği için bir teori sarmalının arkasına sığınmış gibi duruyor.
Artı değer teorisini bir sömürü olarak sunması, değerin tek kaynağının "emek" olmasını sanmasından öteye geçmiyor.
Ayrıca sorulması gereken birkaç soru da var: Sermaye Marx'ın dediği gibi birikmiş emek ise emeğin sahibi sadece verilenle mi yetinmelidir? Yani diğer emekçiler gibi üründen neden pay alamıyor? Bu teori doğru olsa bile ilerde daha büyük bir uçurum bırakır. Sermaye yani birikmiş emek komple işçiler arasında bölünürse üretim için geriye hiç birşey kalmaz.
Diğer meselede şu; sol ekol'ün değerleri kalabalıkların yada farklı ekollerin (sağ, milliyetçiler, dindarlar) söylemlerinden farklı olduğu için sanki birey, sol ekolde nefes alıcakmış gibi duruyor. Oysa Toplumun menfaatlerini ön planda tutan bir zihniyette aklın sesini duymak mümkün değildir. Yenilik, fikir özgürlüğü, vicdan özgürlüğünün sesini tıkar. Oysa birey olmadan, ben-sen ilişkisi olmadan bir toplumun oluşmayacağı çok açıktır.
