"Otobüs durdu. Allah'ın işi olsa gerek ilk defa duran bir otobüs bu kadar dikkatimi çekti. Şimdi dönüp bakıyorum da yaşanılması gerekiyormuş o günün. Görülmesi gerekiyormuş o gün o insanların. Ne hoş. Bir grup çocuk indi ilkin. Şen şakrak bir hâlde, tepelerinde taşıdıkları süper kahraman çantalarıyla neşeli kahkahalar atıp mahallinin mutluluk kotasını dolduruyorlardı. Takım elbiseli, gözlüklü bir beyefendi indi akabinde. Komplo kuracakmışçasına etrafına bakıyordu sinsi sinsi. Elinde pazar torbalarıyla; maruluyla, turpuyla bir teyze indi besmele çekerek. Yönünü yadırgadı. Sağa mı sola mı gideceğini bilemeden bir yöne koyuldu aklındaki soru işaretleriyle birlikte. Sonra o indi; yorgun, bıkkın, hayattan sıkılmış o mavi gözleriyle etrafa bakan gizemli kız."
Daha önce Bir Zamanlar isimli kitabıyla sevdiğimiz Samet Taşdan, bu kez bir öykü kitabıyla, farklı bir dil deniyor. Renkleri, sokaktan gelen gürültüyü, taşra kültürünü, babasız büyüyenleri, bırakıp gidenleri, kalabalıkta yalnız hisseden insanların hikayesini anlatıyor. Günler Arasında, soğuktan uykumuzu kaçıran gecelere sıcacık hikayeler bırakıyor. Alengirli olmayan, gösterişten uzak, sade fakat geleceğe umutla fısıldayan sesiyle bizleri Güneş’in doğuşuna şahit kılıyor.
