Yavuz Bülent bâkiler.. şiirleri sanki karşınızda sevdiğiniz biri var da onunla konuşuyormuş gibi okuyorsunuz ve okumak istiyorsunuz..
•içerisinde Ana, Türkiye, Gönül, Ölüm, Allah, Turan, İstanbul gibi başlıklara ayrılmış bir sürü anlamlı şiirler mevcut. Hepsi de çok güzeldi!
•“yorgun argın dönüyorum her akşam eve
Çözülüyor yüreğimden bir hüzün iplik iplik
Eşyalarda bir bitmez, bir tükenmez gariplik
Bakıyorum odalarda havan yok.”
••Aslında çoğumuz işten veya okuldan döndüğümüz zaman eve adım atar atmaz yorgunluğumuzu hissederiz ve birden hüzünle dolan içimiz iplik iplik çözülüveriyor.. insanların kalabalık konuşmaları, eşyaların sessizliği.. bazen o eve döndüğüne pişman olur insan…
•”Biraz ışık istiyorum, biraz merhamet!”
••İnsanların hep karanlık taraflarına denk gelip, ona rağmen ışığını ve merhametini onların üzerlerinde eksik etmeyen ne çok insan var.. hiçbir karşılık göremeyen insanlar artık yok. Olsa da sessizleştiler… sana yanmayan birine ısrarla yanman, sana merhamet göstermeyen birine ısrarla merhamet göstermen boşuna.. kendine ışık ol ve merhamet göster…
•”Onlar bize bazan ruhumuz kadar yakın
Bazan da Kaf Dağı kadar uzaktır.”
