Heeerkeseee Selamlarr
34 yaşına kadar kendinden ve Rabbinden kaçmaya çalışan adamın hikayesi.
Yavaş ilerleyen bir hikaye çok dramatik başlıyor. Sanki karakter hayatında hiç mutlu olmamış, yüzü gülmemiş gibi..
Karakterimiz, geçmişimde yaşadığı sıkıntılardan ve evlendiği eşinden ayrıldıktan sonra evini terk ediyor. Fakat kansere yakalandığı için eski mahallesine çocukluğunun geçtiği yere dönmek zorunda kalıyor fakat geçmişiyle dönüyor. Yarım bıraktığıyla, sonunu merak ettiğiyle dönüyor.
Tarık Tufan'ı severim fakat aşk romanlarını hikayelerini okumak çookk sıkıcı geliyor, sevmiyorum. Kitabın sonunu tahmin eferken o son sayfada bir şok etkisi yapıyor. Hiç beklenmedik bir sonla bitiyor.
Sevdiğim kısımlar, karakterimizin arada bir gittiği Nefes Saatçisinde Nurettin Efendi ile sohbetleri. En ilginci de karakterimizin Nurettin Efendiye itirafı. Diyor ki; ben artık dua etmiyorum. Yaptıklarım yüzünden Allah'a karşı utanıyorum.
Nurettin Efendi öyle güzel şeyler söylüyor ki , karakterimiz tüm içtenliği ile duâ ediyor...
İnceleme yazmayalı uzun zaman oldu, yazım hataları için kusura bakmayınız. :))
Hayırlı Okumalar.
