Sessizdi etraf. İnsanlar, bir yerlerde dağıtılan eşantiyonlara dağılmış gibiydiler... Martılar ve birkaç berduş kendi belirsizlik- leriyle uçuştaydılar... Koca şehir bize kalmış gibiydi. Telaşsızdık. Uzaklarda kıytırık birkaç olta zayıf balıkları çekiyordu.
İşte bir an başka bir gerçeğin varlığını hissettik birbirimizle... Yalnızlık, paylaşılabilir bir bütün gibiydi sanki... Ve sonra boşluk ve anlamsızlık işte! Birdenbire aynı şey olmadığı duygusu... Yalnızlık senin! Denizde bir leğen kadar net! Heba edilen günler... Yapış yapış bir trajedi... Yatmadık o gece. Birbirimizden sıkılıp ayrıldık. Birkaç gün sonra kapı çaldı. Sucuydu.