Tam otuz yıl saatim işlemiş, ben durmuşum;
Gökyüzünden habersiz, uçurtma uçurmuşum...
...
Otuz yıl olmasa da ben de bu yaşıma kadar Necip Fazıl’dan habersizmişim ( bu zamana kadar üstadın herhangi bir kitabını okumamıştım. Bölük pörçük birkaç şiirden ibaretti bildiklerim). Halbuki ‘Sakarya Türküsü’ nü daha ilkokulda ezberletmişti hocalarımız bize.
Neyse, son birkaç yıldır bütün eserleri dizisini sırayla okumaya sürekli niyetlendiğim halde başlayamadım. Bu yıl da uzun bir aranın ardından ilk kitabı bitirebildim nihayet..
...
Eser, kronolojik olarak üstadın 24 yaşında başlayıp 68 yaşına kadar yazdığı kendi hayatından izler taşıyan hikayelerle, toplumun değişim evrelerini (eski- yeni çatışması çerçevesinde değişime ayak uyduranlar ile kendini içine hapsedip, ömrünü geçmiş güzel günlerin özlemine adayarak toplumdan soyutlaşanları, köy ve kentte değişimin yönünü vs..), kültürel yozlaşmayı, bireysel ve toplumsal karmaşa ve çatışmaları çok güzel aktarmış.
Üstadın ana kahramanlarının yaşam tarzları ve mesleki birikimleri farklılık arzetse de hikayeler, bir varoluş ve arayışı ifade etmeleri bakımından güzel bir bütünlük arzediyorlar.
...
Dili, aşinası olmayanlar için yer yer ağır gelebilir. Ancak kelime haznesini genişletmek isteyenler için tadında bir eser...
