O dilberin aşkına gönlünü öyle kaptırmış ki, kendine bakmayı unutmuş. O güzeli gönlüne öyle yerleştirmiş ki, âdeta hayatı onun hayatına bağlanmıştı. Eğer ona nur'dan yüz bağ bağışlansa idi bir salkım üzüm kadar makbule geçmez ve şayet sevgilisinin eline bir gül verseler sevincinden yüzü bir bahar gibi açılırdı. Zira sevgilisi onun ruhu mesabesinde idi; o, sevinirse o da sevinirdi.