Cinayeti kör bir kayıkçı gördü, ben gördüm, kulaklarım gördü...
Kitabın içindeki müthiş aşk ve hayatın hiç bir zaman değişmeyen acımasızlığı...
Peki ya sürekli suç attığımız, sarıldığımız, suçlu olan içimizdeki şeytan... Öyle düşünüyoruz ve hep öyle yapıyoruz. Lakin ne içimizde bir şeytan var, nede bizi sürekli çeken bir şey, bir kimse... İçimizde olan kötü tarafımız. Kendimizden bile sakladığımız kötülüğümüz...
Peki ya cinayet... Sebebi olmayan, bir çıkar gözetmeyen, saf temiz bir aşk öldürüldü...
Evet bu romanda...
Cinayeti ben gördüm...
Vapur kudurdu, kuduz gibi böğürdü. Hiçbiriniz orda yoktunuz...
Kesinlikle tesiri çok büyük, mutlaka okuyun...