Yaşar insan, artık aşkın ve nefretin zincirlerinde değil, evetsiz, hayırsız, gönüllü yakın, gönüllü uzak, en çok da uzaklaşmayı severek, kıyısından geçerek, uça uça uzaklaşarak, yeniden ötelere, yeniden yükseklere uçarak; nazenin dir insan, tıpkı bir zamanlar altında muazzam bir çok çeşitliliği görmüş biri gibi, ve kendilerini ilgilendirmeyen şeyleri dert edinenlerin tam tersi biri olur.