Bir gün yine İsmail ve Necm bahçede yürüyorlardı, “bu yıla kadar hiç mesut olmadım Necm," dedi İsmail, “mesut olmaktan hep korktum, şimdi ise hayatımda hiç olmadığım kadar mesut ve hiç olmadığım kadar korkağım. Bu saadeti kaybetmekten korkuyorum."
Son bir gayretle, yaralandığı, herkes gibi kanı aktığı, demekki mehdi olamayacağı, üstelik mehdinin yenilmez olup savaş meydanından asla kaçmayacağı şeklinde orda burda edilen sözlere kulaklarını tıkıyor, duymazdan geliyordu.