adria ardevol'un çocukluğundan yaşlılığına, sevdiği kadına yazdığı notlarına, bir kemanın henüz bir ağaç halinden, dünya savaşlarında bulunuşuna, oradan nazilere ve barcelona'ya uzanışının hikayesi aynı kurguda. dünyanın düzleştiği zamanlardan, yuvarlaklaştığı zamanlara, kötülüğün gezindiği avrupa coğrafyasında birkaç yüzyıl boyunca dolanan acayip bir kitap.
kötülük sorunundan, tanrıya ve aşka ve evliliğe ve çocukluğa ve arkadaşlığa ve antikaya ve koleksiyonlara ve kitaplara ve tabi 'eşyaya' dair pek çok meselenin dile geldiği, okuyanı olağanüstü biçimde kendine bağlayan, sonlara doğru bitirmemek için kendimi zorladığım, gerçekten yaşamış oldukları hissiyle okuduğum karakterleri/olayları barındıran bir başyapıt.
yazar okuyucuyu bir an olsun boş bırakmıyor, dikkat kesilmesini buyuruyor bana kalırsa. zamanda ve anlatıcıda atlamalar okuyucuyu korkutsa da, zamanla büyük bir okuma şöleni kalıyor damağınızda. yazarın ele aldığı kötülük meselesi başlı başına güçlüyken, kurgulamadaki yeteneğine hayranlık duymamak mümkün değil. yeterince anlatamadığımı düşünüyorum, anlatamayacağımı da biliyorum. jaume cabre çok büyük iş çıkarmış. itiraf ediyorum okuduğum en iyi romanlardan biri.
