Ölüm döşeğindeki bir insan nasıl hisseder, neler düşünür?
Ölmeden önce sevildiğini, değerli biri olduğunu bilmek iyi hissettirir mi?
Öldükten sonra güzel anılmak istemez mi?
Ölümlü olduğumuzu bile bile ölmek fikri bize neden çok uzaktır?
İvan İlyiç neşeli,hayattan zevk almasını bilen, işini seven, ailesi ile sorunlar yaşasada hayatından memnun biridir.Ta ki hastalanana kadar.Onu yatağa düşüren hastalık tüm hayatını sorgulamasına neden olur.
Bundan sonra Ölümle burun buruna gelen kişinin kendisiyle hesaplaşması başlar.
Yaşadıkları, yaptıkları ya da yapamadıkları, keşkeleri, pişmanlıkları,ailesi, çocukluk hatıraları film şeridi gibi gözünün önüne gelir.
Bu arada yavaş yavaş kendini ölüme hazırlar ne kadar zor olsada...
En acı olanı da İvan İlyiç 'in gerek ailesi gerek arkadaşları olsun 'nasılsa ölen ben değilim' düşüncesinden hareketle hiç bir şey olmamış gibi kendi yaşantılarına devam etmeleri.
