İvan İlyiç , kardeşlerinden şanslı olarak hayatını güzel idame ettiren , mutlu olduğunu düşünen , yaşaması gerektiği gibi yaşadığına inanan İvan İlyiç ve acılı sonu diyelim...
Kitap tahminimce kansere yakalanmış olan bir insanın normal seyir eden hayatının bir anda ızdırap , ağrı , acı çekerek nasıl mahvoldugunu anlatıyor.. Ölüm , hayat , yaşam , mutluluk ekseninde dönen eseri dehşet duyarak okudum bazı yerlerde ... Acıyarak ...
Kitapta , üstünde çokça durulan bir konu dikkatimi çekti. İnsan yaşadığı fiziksel acıda da , ruhsal acıdada yalnız... En yakınları bile anlamıyor kişiyi , keza tecrübeyle sabit ...
İnsanın yok eden mahveden sadece bedensel acı ve ızdıraplar değildir en çok insanı mahveden ruhsal ızdıraptır diyerek incelememe son veriyorum.
Okumanızı tavsiye ederim insan , yaşam , yalnızlık , sevgi , ölüm her konu üstüne düşünüyor istemsizce bu kitabı okuduktan sonra ...
Nietzsche'nin dediği gibi umut gerçekten yaşamdaki izdirabi arttırmaya yarıyor. İvan'in ümidi de onda bu etkiyi yaptı bence ... Kitaplarla kalmanızı dilerim ....