İvan İlyiç’in Ölümü
Lev TolstoyEn Eski İvan İlyiç’in Ölümü Sözleri ve Alıntıları
En Eski İvan İlyiç’in Ölümü sözleri ve alıntılarını, en eski İvan İlyiç’in Ölümü kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yaşam ve...ölüm! İşte o kadar! Yaşıyordum... bir yaşamım vardı, ama şimdi usulca elimden kayıyor ve ben onu tutamıyorum.
Yaşamın dönmemecesine geçip gittiğini bilmesine karşın yaşama duygusu içinde varlığını hep sürdürüyordu.
Sayfa 59Kitabı okudu
Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir.
Sayfa 71Kitabı okudu
Tepeye tırmandığımı zannederken aslında bayır aşağı koşmak. Tam böyleydi durum. İnsanların gözünde giderek yükselirken, aynı anda hayat da benden o kadar eksiliyor, ayaklarımın altından çekilip gidiyordu.
Tepeye tırmandığımı zannederken aslında bayır aşağı koşmak. Tam böyleydi durum. İnsanların gözünde giderek yükselirken, aynı anda hayat da benden o kadar eksiliyor, ayaklarımın altından çekilip gidiyordu.
Sayfa 71
Aslında geriye gittikçe hayatın içindeki iyiler de, hayatın kendisi de o kadar güzel, o kadar dolu dolu oluyor ve bunlar sürekli birbirine karışıyordu. "Acıların zaman içinde gitgide artması gibi, hayatta bütün olarak hep daha kötüye gidiyor." diye düşünüyordu.
''Kıvılcımı söndüremezsen, ateşi zapt edemezsin.''
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
"Ölüme olan uzaklığın karesi ile ters orantılı bir hızla," diye düşündü ve artan bir hızla aşağı düşen bir taş imgesi yüreğine saplanır gibi oldu. Hayat gitgide artan acılar demek; artan bir hızla en dibe, en korkunç acılara doğru uçmak demekti. "Işte ben de uçuyorum..."
Aslında her şey, gerçekte o kadar zengin olmadıkları halde zenginlere benzemek isteyen, bu yüzden de ancak birbirlerine benzeyebilen insanlarınki gibiydi...
Sayfa 27Kitabı okudu
Senden hayatı da ölümü de gizleyen koca bir yalanı yaşadın sen.
Sayfa 80Kitabı okudu
Babası Petersburg'da değişik bakanlık ve devlet dairelerinde kendine iyi kötü dünyalık yapabilecek mevki ve makamlarda bulunmuş bir memurdu; buralar öyle yerlerdir ki, böylesi koltuklara ulaşabilen insanların ellerinden doğru dürüst bir iş gelmeyeceği açıkça görülmesine karşın uzun hizmet geçmişleri ve sahip oldukları unvanlar düşünülerek bunların işlerine son verilmez, böylece hem gerçekte olmayan, yalnızca onlar için icat edilmiş hayalî makamlara sahip olurlar, hem de onlara elden ayaktan düşecekleri yaşlılık günlerine dek yetecek altıyla on bin ruble arası, hiç de hayalî olmayan bir maaşa konarlar.
Ölüm! Evet, ölüm! Hiçbiri bilmiyor, bilmek de istemiyor, acımıyor bile.Vur patlasın, çal oynasın! Umurlarında değil, oysa onlar da ölecek. Ne aptalca. Önce ben öleceğim, onlar daha sonra ama onların da başına aynı şey gelecek. Oysa onlar gülüp eğleniyor.Aşağılık yaratıklar...Herkesin bu kahredici korkuyu sürekli yaşamaya mahkum olması mümkün değildi.
Ivan Ilyiç
Tepeye tırmandığını zannederken aslında bayır aşağı koşmak. Tam böyleydi durum. İnsanların gözünde giderek yükselirken, aynı anda hayat da benden o kadar eksiliyor, ayaklarımın altından çekilip gidiyordu.
Sayfa 71Kitabı okudu
Hayat gitgide artan acılar demek ; artan bir hızla en dibe, en korkunç acılara doğru uçmak demekti.
Sayfa 75Kitabı okudu