Bir dostum var benim!.. Sıkıntıların ortasında sığınılacak bir ruh bulmak ne güzel şey! Tükenen bir yüreğin çırpıntısının dinmesini bekleyerek artık insanın soluk alabileceği, sevecen bir sığınağa kavuşmak! Bir daha yalnız olmamak, yorgunluk sizi düşmana teslim edinceye kadar uykusuzluktan gözleriniz yanarak hep tetikte durmaktan kurtulmak! İnsanın bütün benliğini ellerine bırakabileceği sevgili bir yol arkadaşı edinmek -öyle bir arkadaş ki o da benliğini sizin ellerinize bırakır. Artık o başucunuzda beklerken rahatça uyumak, o uyurken de sizin onun başucunda beklemeniz... Sevdiğini korumanın ve onun bir çocuk gibi içini size açmasının sevincini yaşamak. Kendinizi ona bırakmanın, sırrınızı tuttuğunu bilmenin üzerinize titrediğini hissetmenin sevincini yaşamak. Yaşlandıktan, yıprandıktan, hayatı yıllarca sürüklemenin yorgunluğundan sonra dostun vücudunda genç ve yeniden taptaze doğmak, onun gözleriyle yenileşen hayatın tadına varmak, geçici şeyleri onun duyularıyla kucaklamak, yaşama sevincini onun yüreğiyle duymak... Dahası, onunla birlikte acı çekmek ne güzel! Ah! Acı bile bir sevinç olur insana, yeter ki birlikte olunsun candan arkadaşla Bir dostum var benim! Benden uzak, bana yakın, her zaman benimle. O benimdir, ben onunum. Dostum seviyor beni. Onda yaşıyorum ben. Sevgi, ruhlarımızı tek bir ruhta birleştirdi.

Jean-Christophe 2

Reklam