1876 Kanun-ı Esasi’si Osmanlı împaratorluğu’nun devlet dilinin Türkçe olmasını kabul etmişti. Türkçe gramerli, fakat Türkçe, Arapça ve Farsçanın bir karışımı olan lisan-ı Osmani, geçmişte bu amaca hizmet etmişti. Devlet dilinin 1876’da Osmanlıca değil de Türkçe olarak belirlenmesi, karmaşık Osmanlıcadan daha basit bir Türkçeyi savunup kullanmış olan Genç Osmanlıların eseri sayılamazsa da bu yoldaki çabalarından esinlenmişti.