Okuduğum Jurnal'ın ikinci cildiydi.Elbette en az birincisi kadar güçlü bir kalemle yazılmış.Jurnal 2 daha çok Lamia Hanım ve Cemil Meriç arasındaki mektuplaşmadan oluşuyor.Cemil Meriçe saygım sonsuz ama sevgisini dile getirirken bana biraz vıcık geldi sözleri, belki de evli olup başka bir kadınla mektuplaştığımdan mi bilmiyorum, sevgisini abarttiğini, gercekçi olmadığını düşünüyorum.Onun haricinde ilerleyen bölümlerde elbette en sevdiğim bölüm olan kendi fikirlerini yazdıği diğer önemli kişilere olan mektuplarından oluşuyor.Tamamıyla baktığım da Cemil Meriçe büyük bir hayranlık duydum. Fildişi kulesinde bir fikir işçisi gördüm.Onun gibi olmak her yiğidin harcı değil.İsterdim ki yalnızlığına ortak olabileyim.
Ama Yalnız ve yorgun olmak fikir işcilerinin kaderidir bunu biliyorum.
