“Enoch da konuşmak istiyor, ama nasıl konuşacağını bilmiyordu. Doğru dürüst konuşamayacak kadar heyecanlıydı. Tükürük saçarak ve kekeleyerek konuşurdu, sesi ise garip ve gıcırtılı çıkardı. Böyle olunca da konuşmaktan vazgeçerdi. Ne söylemek istediğini biliyordu, ama bunu dile getirmesinin hiçbir şekilde mümkün olmadığını da biliyordu. Yaptığı bir resim tartışılırken şunları deyip patlamak isterdi: “Meseleyi anlamıyorsunuz,” diye açıklamak isterdi, “baktığınız resim, gördüğünüz ve lafını ettiğiniz şeyleri içermiyor. Başka bir şey var onda. Hiç görmediğiniz, görmeye de niyetlenmediğiniz bir şey.”