İnsanın her zaman mutlu olmasını beklemek mümkün değildir, bu doğru da değildir. Acılar ruhu olgunlaştırır, bireysel yaratıcılığa götürür. Bununla birlikte kronik endişe, kontrolsüz öfke kişiliği felç eder; depresyona götürür. Kendimizi kötü hissetmemiz doğaldır.
Çünkü insan robot veya tahta parçası değildir. Ama hepimiz bunun üstesinden gelmeyi başarabilecek güçte olmalıyız.