Zor bir yolculuktu İmam Hüseyin’in yolculuğu… Keder yolculuğuydu. Asırların tanık olacağı, yüzyıllar geçse de unutulmayacağı yolculuktu bu. Kaderin ve kederin gözyaşı olup sel gibi akacağı, zerreden kürreye hemhal olunan, vicdanın sesinin gür bir sedayla çıkacağı, masumiyetin en can alıcı yönüyle kendisini gösterdiği, muhteşem bir idealin fezanur olduğu bir çıkış, bir başkaldırıştı bu… İnsanlığın kendini her yönüyle sarmaladığı bu fani dünyanın bir avuç gözyaşıyla ıslattığı kahrı çekilmez diyarlar mıydı ki bu, ideal denilen şey, karşısına çıkan her kişiye “Davamdan vazgeçmem!” dedirtecek kadar güçlüydü. İnsanlığın açmazı da burada başlıyordu. İmam Hüseyin’in hayatı da daha doğrusu ehlibeyt’in ve ehlibeyt nezdinde Kerbela’nın da derin, bir anlayış olduğu inkar edilemez bir hakikattır. Kerbela tüm Müslümanlığın gözyaşıdır, sadece yaşanan bir hadise değildir. Bunun ötesinde çağlara damgasını vuracak olan ve kör anlayışların sonunu getirecek olan bir inhitat, bir serhildandır.
