Evlat edinilmiş bir kız çocuğu, evlat edinen kimono yapan bir aile...
Batının etkisiyle değişen ülkelerinde yaşadıkları, kaybettikleri adetler ve yok sayılan mesleği...
Japonya'nın kültürü sayılan kimononun, sanayi devrimiyle seri üretime geçilmesi ana sorunları oluyor. Kimono kültürüyle beraber tüm kültür ve adetlerinin yok olacağını düşünmeye başlayarak hüzünleniyorlar.
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı, Japonya'nın ilk nobel ödülü alan yazarı olduğunu öğrenir öğrenmez (mola yerinde) kitabını aldım. Sadece ve akıcı bir dille hikâye anlatımından ve bu tarzın güzelliğinden bahsedildiğini duyduğumda çok ilgimi çekti.
Japon kültürünü sevdiğimden büyük bir heyecanla okumaya başladım.
Ama...
O kadar sade ve durağan bir anlatımı var ki; hikâye beni tam anlamıyla içine çekemedi.
Kafamda japonya sokaklarını anlattığı bölümleri (epeyce fotoğrafa önceden bakmama rağmen) canlandıramadım, karakterlerin hikâyelerinde sanki bir eksiklik varmışcasına bana tam olarak geçmedi.
Sanki hikâyede bize anlatılmayan, çeviride gözden kaçan bir şey var gibi düşünmeye başladım. Çünkü bu kadar sevilen bir yazarın beni heyecanlandıramamasını kabullenemedim.
Genel olarak baktığımda hikâye sıkmadan, akıcı bir şekilde ilerledi, okurken zorlanmadım ama beni de (beklentilerim doğruktusunda) heyecanlandıramadı...
