İlk defa, Toutain adlı esrarengiz bir yayıncı tarafından yayımlanan 'Kızıl Ot', Vian'ın ölümünden sonra imha edilmeye makhum edilmiş, ancak yazarın dostlarının yardımıyla yok olmaktan kurtarılabilmiştir.
Boris Vian kendi dilinde yan yana gelmesi çok zor olan kelimeleri ustaca yan yana getirerek yeni bir anlatım tekniği yaratmıştır.Bu anlatım tarzı bütün dillerde, en keskin kışın bahar havasında algılanmasına neden olur.Okurken kar yağıyorsa şayet, kuru dallar yeşerirler, çiçekler durmadan açarlar ve siz hala üşümüyorsanız ya bahar gerçekten gelmiştir ya da kim bilir belki de bahar sizsinizdir.
Kitaptan 7 Alıntı
Yola koyulmak.
Dikkatle toprağı koklayarak, yola koyuldular. Hafif bir esinti, baharatlı kokuları ılık havada titreşen ve hâlâ açık olan mayıs çiçeklerinin büyük mavi şemsiyelerini arada bir okşamak için alçalan gökyüzünün gümüşsü ve oynak karnını dalgalandırıyordu.Kızıl Ot, Boris Vian (Sayfa 44 - İthaki Yayınları)
Tombul oğlan.
"Oldukça yağlı, küçük bir oğlan çocuğu olduğumun ve, tombul yanaklarımla çevrili ağzımdaki küçümseyici kıvrımın bana sadece çişimi tutuyormuşum havası verdiğinin hiç mi hiç farkında değildim."
Böcekler.
Şimdi zemin taşlık ve kokulu balmumu topaklar gibi küçük çiçeklerle dolu gür bir yosunla kaplıydı. Sapların arasında, içteki sıvıyı içmek için, altçene darbeleriyle çiçeklerin karnını deşen böcekler uçuşuyordu.
Ateşte yanan kalpler.
...; ve rüzgar dinerken, yeşil, acı bir koku duyuldu birden, katmerli papatyaların ateşte yanan kalplerinin kokusu.
Sokak.
...ve küçük bir kapıdan sokağa girdi.
Çatlaklar.
Değişiklik olsun diye sokak, uzun ve özgün çatlaklarla, sıkıntıdan geberiyordu. Yılankavi gölge dalgalarının derinliklerinde, canlı renkli taşlar, belirsiz yansımalar ve toprağın engebelerine rastlayınca sönen ışık lekeleri parlıyordu. Bir opalin solgun ışığı ve ardından, yakalamak istediğinizde, ahtapotlar gibi, altın bir pudra fışkırtan şu dağ kıristallerinden biri, vahşi bir zümrüdün gıcırdayan parıltısı ve birdenbire, değerini yitirmiş zümrütgiller kolonisinden sevecen döküntüler.
Kelebek.
Çekmecesini açıp, bir tabanca kavradı. Kalkmadan, kadifeden hayvana nişan aldı ve tetiği çekti. Pis bir çatırtı duyuldu. Tam kafasından vurulan kelebek, kanatlarını kalbinin üzerine katladı ve dalışa geçti, cansız. Yerden hafif bir gürültü geldi. İpeksi kabuklardan bir toz kalktı.
