Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Kokoro
Natsume SosekiKokoro Yorumları ve İncelemeleri
Kokoro yorumları ve incelemelerini, Kokoro kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Kokoro puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Konuşma, paylaşma, dertleşme...
İçimize attıklarımız bizi tüketiyor, içten içe çürütüyor. Bir çözüm, deva olmasa da insan sustukça kaybediyor.
Taşıdığı yük ne olursa olsun arada bir bırakıp düşünmesi gerekiyor insanın, bunu taşımaya değer mi, yanındakilere de bakması gerekiyor, bir ucundan tutacak mı...
Belki de boşa taşıyordu bunca zaman. Belki de taşıyabileceğinden ağırdı.
Ama insan kendini kapattığı kadar yalnızdı.
Sustuğu kadar yorgun.
Kaçtığı kadar uzak.
"Başkalarına olan sevgimi tüketmişken, kendime olan sevgiyi de tüketince elim kolum bağlandı." (s: 222)
6.5/10
Her şeyin ifşa olduğu son bölüm gerçekten çarpıcıydı fakat ilk ve son bölüm ile ikinci bölüm arasında bir kimya uyuşmazlığı var gibi hissediyorum ben. Öncelikle ilk bölümde genç üniversite öğrencisi "Hocam" diye hitap ettiği kişiye karşı neden görür görmez bir yakınlık hissetti, pek anlayamadım. Aralarındaki güçlü bağı da hissedemedim ben ilk bölümde. Bana göre gereğinden uzun olan ikinci bölüme kitabın ihtiyacı var mıydı diye de sordum zaman zaman. İlk bölümde inzivaya çekilmiş, hayattan ve toplumdan elini eteğini çekmiş, hafif "gizemli" karakterin son bölümdeki nedenlerini okumak belki daha klişe ama daha derli toplu bir seçenek olabilirmiş diye düşünüyorum naçizane. Son bölümü gerçekten sevdim. O trajik, bir yerden sonra önlenemez son çok acıttı canımı. "İyilik/kötülük" denmiş, evet bu da var ama ben daha ziyade aşkın insanı bencilleştirmesi, bu bencilliğin vicdan yükü olarak okudum.
Toparlamam gerekirse; ilk iki bölümünü "Güzel bir şey okuyorum ama neden okuyorum acaba?" diyerek, biraz karışık hislerle okuduğum bu romanın üçüncü, yani son bölümünden sonra içimde bir burukluk hissi ile kapattım son sayfasını.
Gönül
Kitap üniversiteli bir gencin tatilde "Hocam" diye bahsettiği içine kapanık, hayatında sadece eşi olan bir adamla tanışması ve aralarında gelişen dostluğu anlatıyor. Kitabı okurken çok zorlandım akıcı veya merak uyandıran bir kitap değildi. Kurgu ve anlatım sevdiğim tarzda değildi. Tek pozitif tarafı japon kültürüne merakınız varsa dönem güzel yansitilmisti.
Natsume Soseki - 1
Sade anlatımıyla tam bir Japon edebiyatına başlama kitabı olarak görüyorum. Zaten Natsume Soseki'yi Japon edebiyatına başlama yazarı olarak addedebiliriz. Kitap başlarda durağan gibi dursa da ortalara doğru gittikçe heyecanını ve temposunu artıran bir anlatımıyla okuyanı kitabın içine çekmekte başarılı olduğunu düşünüyorum.
*Spoiler*
Açıkçası başlarda Hocam karakterinin hikayesine onun kendi anlatımıyla hakim olacağımızı pek düşünmemiştim ama kitabın o kısımları kesinlikle tek solukta okunur cinstendi bence. Arkadaşı K ile olan olaylar sonunu önceden bildiğimiz için daha da sürükleyici hale gelmişti kesinlikle. Sadece sonunda olayları yaşayan karakterimizin babasına ne olduğunu yani ne zaman öldüğünü , trenle gittiğinde ne yaptığını hep merak edeceğim için oralara da değinilmesini isteme konusunda birazcık muallakta kaldım doğrusu ayrıca Hocam karakterinin önerisi olan mirası paylaşmanın önceden yapılmaması gerçekten karakterimizin başını sıkıntıya soktu mu hep merak edeceğim sanırım.
Kelimeleri aklımda toparlayamadım ama belki yazarsam bir şeyler çıkar diye başladım. Çünkü milyonlarca şey geçiyor beynimden ama mantıklı bir sıraya dizilme konusunda anlaşamadık kendileriyle...
Kafasından arapsaçı çiçeği gibi karmakarışık düşünceler geçerken, ağzından kaktüs dikeni kadarı dökülen bir insan olarak sonu beni çok etkiledi. (
Kitabı beğendim diyebiliriz. Sade ve açık bir dili vardı. İnsanları değiştiren durumlar vardır: para ve aşk. Yazar da bu konuların üstünde imgeler kullanarak durmuş. Okuması keyifliydi ama sonunda hocanın mektubuna ek olarak mektuptan sonra yaşanan olaylara da yer verilebilirdi.
Burdan sonrası SPOİLER içebilir!
Okuyan herkes ilk başlarda kurguyu çözebilir, ben ilk başlarda hocanın zaten böyle bir aşk üçgeni yaşadığını anlamıştım. Ama sonra -yazar asıl olayı üçüncü kısıma koyduğu için- ilk iki kısımı okurken daha farklı bir hikaye bekliyorsunuz. Tabi bu ilk iki kısım da, olayların birbirine güzelce bağlanmasına yardımcı olmuş.
Hocanın eşine olan sevgisi gerçekten çok güzeldi keşke arkadaşı K'ye cesaretini toplayıp aynı kişiyi sevdiklerini itiraf etseydi.Bazen büyük kararsızlıklar ve özgüvensizlikler, bizi hayatımız boyu kötü hissetirecek yollara sokabilir.Kitap bitti fakat kitap bana hala bitmemişlik hissi uyandırıyor.