🪔 "Ve şimdi, yazmaya karar vermişsem bunun tek nedeni, kendimi gölgeme tanıtmak isteğimdir.”
İlk sayfada yer alan bu cümleyle anlaşılıyor ki insan, son çare “gölgesine” anlatır yapayalnızsa ve sınırlarındaysa deliliğin.
Hiçbir yere ait olamayan çaresiz bir ruhun, kendi penceresinden dünyayı görebildiği ama insanlar tarafından artık görülmediğinin, önemsenmediğinin hissedildiği bir kitap.
Ve insan şu hayatta en çok kendini anlayan bir insan istiyor yanında. Aynı acıyı yaşamış, büyük yangınlarda yanmış, ama yılmamış o insanı!
Şimdi soruyorum kendime, acaba etrafımızda "sessiz bir çığlıkla yaşayan" kaç insan daha vardır bu dünya da..?
Keyifli Okumalar.
