Çoğu zaman eskiden kendimizinde çocuk olduğunu unutuyoruz. Bunu unutmamız çok büyük bir kayıpken hayatımızda olan çocukların ne hissettiğini de anlamıyoruz sanki o başka bir varlıkmış gibi. Onun dünyaya bakışı,olaylara yaklaşımı,kendini ifade etme şekli farklı olabiliyor tuhaf olan bu değil. Asıl tuhaf olan bizlerin bu ifade etme şeklini, yaklaşımı tuhaf karşılamamızdır. Bu kitapta çocukların gözünden biz "Büyüklerin" birbirinden farklı tipleri çok basit bir şekilde sunulmuş. Bunları okuduktan sonra kendi çocukluğum üzerine o zaman neler hissettiğim üzerinde düşünme fırsatı buldum. Ve fark ettim ki bizler büyüdükçe çocukluğu unutuyoruz ama olması gereken bazen şimdiyi unutup çocukluğu hatırlamaktır. Çocukluğumuzu ve içimizdeki çocuğu yaşatmak ümidiyle...
