Kurşunların da Rengi Var Sözleri ve Alıntıları
Kurşunların da Rengi Var sözleri ve alıntılarını, Kurşunların da Rengi Var kitap alıntılarını, Kurşunların da Rengi Var en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
'' ...senin silahın kitapların...''
Sayfa 120 - Alfa YayınKitabı okudu
"Kendi acımızda kayboluyorduk."
Sayfa 116Kitabı okudu
“Sen de bir askersin, ama senin silahın kitaplarındır.”
Sayfa 12 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Evladını çok seven bir annenin bile çocuğunu koruyamadağı o günlerdeki tek sığınağı Allah oluyor.
Sayfa 20 - Alfa YayınKitabı okudu
Evladını çok seven bir annenin bile çocuğunu koruyamadığı o günlerdeki tek sığınağı Allah oluyor.
Çocuk olarak yaşananları anlamam imkansızdı. Sadece artık her şeyi doğal kabul etmeye başlamıştım ki, bu savaşın aslında en acı haliydi.
Sayfa 66 - Alfa YayınKitabı okudu
Ne zaman insan kendini zor durumda bulur, işte o zaman Allah'ı aklına getirir.
Zamanla babamın bir gün dönememe durumunu kabullenmeye başladım. Tıpkı bombaları, kurşun seslerini normal kabul ettiğim gibi.
Kitabın kime ne zararı olurdu ki?
Sayfa 33 - alfaKitabı okudu
Annem "Allah'a emanet "ten başka bir şey diyemedi. Ne desin ki, savaşın biteceğine dair umudumuz kalmamıştı artık. Babamı, ağabeyimin mezarını, akrabalarımızı arkadaşlarımızı bırakıyorduk. Bizim nereye kadar gidebileceğimiz belli değildi, dönebilirsek, kimleri hayatta bulacağımız da belli değildi. "Allah'a emanet"ten başka ne diyebilirdi ki...
Bilir misiniz, kurşunların da renkleri vardır. Gecenin karanlığında belli olan, dağın bir tarafından üzerimize doğru hızla uçan, rengarenk kurşunlar...
Böyle anlatınca çok da güzel geliyor kulağa. Mavi, kırmızı, yeşil kurşunlar geceleri çok net görülen ışık oyunları gibi. Bazen sessizce oturduğum yerden kurşunları izlerdim. "Hangi rengin üzerinde, hangimizin ismi yazılı acaba?" diye düşünürdüm. Filmlerde gördüğümüz kurşunlar hiç renkli değildi...
Ben de zaten filmde değildim.
Sayfa 24Kitabı okudu
Çocuk savaşta da çocuktur. Erkenden büyür, olgunlaşır belki, ama çocuktur. Kurşunların öldürme özelliğine değil, renklerine takılır gözü. Bombaların ne olduğunu öğrenmek zorunda bırakıldığı halde, oyun diye sonradan parçalarını toplar. Aç, susuz kalır, ama askerin yırtık çorabına güler. Unutur, savaş olmadan bir hayat nasıldır unutur ve muzu soymadan yemeğe çalışır. Bir tüfekle bütün savaşı kazanabileceğini düşünür. Oyuncak silahlarla düşmanı yenebileceğini sanır. Korkmaz etmez, "Geri döneceğim," diye söz veren babasına sonuna kadar inanır, onu kahraman olarak görür. Fakat en küçük bir sesi bomba sanıp yere atar kendini. Titrer, köşeye saklanır, bomba onu orada bulmaz diye inanır. Anlamaz, düşman nedir, bir insan başka bir insanı nasıl öldürebilir, neden kimse yardım etmez, anlayamaz. Sonra zaman geçer...
Dünyanın her yerinde öyle, bombalarla bir hayat olduğuna inanmaya başlar. Onu normal kabul eder ve isyan etmez.
İnsanoğlu istediği şeye inanır.
Ağabeyim "Senin silahın kitapların" demişti.
Bilemezdik dünyanın savaşı film gibi izleyeceğini.