Kuş Diline Öykünen
Ayşegül DevecioğluKuş Diline Öykünen Sözleri ve Alıntıları
Kuş Diline Öykünen sözleri ve alıntılarını, Kuş Diline Öykünen kitap alıntılarını, Kuş Diline Öykünen en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yara almak... Kadın olarak yara almak... Bu yaralar, bunca derin, bunca cerahatli yaralar iyileşir mi?
Sayfa 60 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Bilir miydi, insanların kavrayamayacakları kadar acı veren şeyleri görmemeyi seçtiklerini?
Sayfa 22 - Metis KitapKitabı okudu
Şimdi herkes canını dişine takıp, yılmadan, korkmadan faşizme karşı savaşmalıydı.
Sayfa 81 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Boşuna ölmeyecekti. Bütün dünyada ölen devrimciler... Hepei devrim uğruna, halkın kurtuluşu için can vermemişler miydi? Deniz'ler, Mahir'ler...Che...Aslanım Che...
Sayfa 202 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Acı, zarif bir şey değildi. Tıpkı ölüm gibi; acı da çirkindi. Acı ve ölüm; bu ikilinin karşısında en sarsılmaz, en dayanıklı görünen yapılar, alışkanlıklar, davranışlar, çürüyüp gidiyordu.
Sayfa 178 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Kapıdan girince küçük, karanlık oda, babam elinde kasketi, masada oturuyor. Mendille başındaki teri siliyor. Elleri kocaman, tırnakları çimentoyla, harçla uğraşmaktan yarık. Pembe patiska mendil, çiçek gibi çabucak soluyor parmaklarında. Bana bakıyor; hiçbir şey söylemeden öylece. Ama seviyor beni, biliyorum. Yoksul adamların ancak ölümle kıyaslanabilecek çaresizliğiyle seviyor.
Sayfa 14 - Metis KitapKitabı okudu
insan denilen yaratık yücelmek ister. Her türlü sanatla, şiirle, müzikle, heykelle, edebiyatla, bilim ve öğrenme tutkusuyla, özgürlük, eşitlik ve onura duyduğu aşkla, hep bu yücelişin peşindedir. Varoluşumuzun sonsuz ve sürekli zenginleşmesi... İnsanlığın ezeli arayışı bu... "insan nedir?" diye sorarsan, "Çağlardır insanı ve insanlığı yaratmaya çalışan hayvandır," derim... ..."İnsan sıfatını, yalnızca bu arayıştan dolayı hak eden bir yaratıktır
‘’Derler ki, mekân ne kadar daralırsa, zaman o denli amansız olur. Derler, ölümü beklemek ölümden zordur. Derler ki, insan yaşadığı yere benzer. Ama daha kötüsü, yaşadığı yeri kendine benzetmekti ...’’
Sonra o karanlık, daracık, pis kokulu kuytuda, bu kez isyanla öfkeyle sordu kendisine: Toplumsal belleğin uyanmasını sağlayacak, uyuyan canavarın önüne atılacak kemik bu mu?
Onlardan geriye sadece bu mu kalacaktı! Hain pusularda, kan uykularda, vurulduk ey halkım unutma bizi!
Sayfa 203
Erkeklerden kurtulmanın tek yolu, yine erkeklere mi sığınmaktı ?
Sayfa 171 - Metis KitapKitabı okudu
Derler ki, mekan ne kadar daralırsa, zaman o denli amansız olur.
Sayfa 94 - Metis KitapKitabı okudu
İnsanlar , bütün ümitleri tükendiğinde , hiçbir şeyi değiştiremeyeceklerine dair o eski inancın eteğine sığınırlar .. Adına kader denilen şeyin hükümranlığına .Akılla delilik arasındaki gizemli sınırda, büyük çaresizliklerin bu küçük ülkesinde , zihinlerinde ufuk çizgisi gibi uzun ve sakin uzanan , varlığından adları gibi emin oldukları , ama kimselere anlatamayacakları o sınır çizginde beklerler .
"Senin ancak Nâzım Hikmet'in şiirlerinde karşılasacağın o isçinin ogluyum ben. Hem biliyor musun, mümkün olan, kesin olandan da güzeldir aslında. Devrim sonsuzdur!!!"
Sayfa 105Kitabı okudu
Derler ki, insan yaşadığı yere benzer.
Sayfa 95
" Susuyorum,
sesim karanlığa düşüyor,
ölü bir kuğu gibi kendi bedenine yabancı ve
çok ağır..."
Sayfa 9Kitabı okudu